Ik liep in de supermarkt en werd door iedereen toegelachen. Ik begreep er niets van totdat ik trippe, trippe, trip hoorde. Zorro volgde me op een metertje afstand!
Ik ben toen maar eerst met haar in mijn armen naar huis gelopen, want ik vond het te gevaarlijk om Zorro los te laten lopen langs de drukke dorpsstraat en ook nog over te laten steken. Vervolgens ben ik mijn boodschappen weer gaan doen.
Achter ons huis woonde een valse herdershond die iedereen aanviel. Ik schrok me dan ook een hoedje toen Zorro met me mee de poort uitliep en regelrecht op de hond afliep die altijd vastgeketend zat in de achtertuin van onze achterburen. Wat ik echter aantrof sloeg werkelijk alles. Zorro ging op haar achterpoten staan en begon de herdershond in zijn gezicht te likken. Vervolgens gingen ze innig tegen elkaar aan liggen. Ik durfde niets te doen,
maar besefte gelijkertijd dat Zorro niets zou gebeuren.
De hond was voor de rest van zijn verwaarloosde bestaan niet meer zo agressief als daarvoor. En ik liet Zorro daarna af en toe stiekem met de hond spelen.
|
Zorro wist ook altijd alle katten uit de buurt naar zich toe te trekken.
Dit dier had zoveel liefde in zich en een ieder die bij haar kwam voelde
dit ook. Ik heb zelfs soms gezien dat Zorro samen met de mussen aan een oude boterham zat te eten. Sommige mussen gingen zelfs heel eventjes bovenop haar staan. En Zorro.... die vond werkelijk alles best! Als er toevallig een mus haar hok in was gekomen tussen de tralies door en het beestje panisch werd omdat het de weg terug niet meer wist, roffelde Zorro met haar achterpoten en ging vervolgens achterin haar hok om hulp liggen wachten. |
|
Yvonne Makkinje