Toen ik 18 werd kreeg ik mijn eerste konijn. Een hangoordwerg. Ze kreeg de naam Flappie. Allerlei boeken werden aangeschaft, want ik wilde mijn diertje zo goed mogelijk verzorgen.

Ook wil je jouw huisdier wel eens lekker verwennen, maar uit ervaring weet ik nu dat je daar heel erg voorzichtig mee moet omgaan. Zo kreeg mijn konijn wel eens een stukje van een knotwilgentak. Daar gooide ze mee in haar hok, ze sleep haar nagels en het was goed voor haar tanden. Uiteindelijk zag ik dat er slijm uit haar neus kwam en ze wilde braken, maar dat kon ze niet. Al snel voel je aan dat er iets niet goed gaat. En we snelden naar de dierenarts.

Ze kreeg de nodige injecties en er werd ons verteld dat haar darmen vol zaten met resten van die tak. Dat kleine stukje was toch nog te groot geweest! Als het de volgende dag beter ging, zou ze geopereerd worden. Die avond heeft niemand een oog dicht gedaan. Ze reageerde voor geen meter op de toegediende injecties.

terug

Toen ging het plotseling hard achteruit. Ze deed niets meer. Het korstje brood waar ze verzot op was, keek ze niet aan en met een pipet probeerde ik haar water te geven, maar dat hielp niet meer.

Die operatie was niet meer aan de orde. Mijn lieve Flappie is twee jaar geworden en ik mis haar behoorlijk. Bij de dierenartsen- praktijk in Alphen aan den Rijn werden we erg goed opgevangen en apart genomen om even te praten.

Je beleeft zoveel gein en plezier aan zo'n beest dat ik na een tijdje toch weer een konijn wilde (en wat voor één). Ik besloot een konijn te nemen met een hele andere kleur, die ik nu ontzettend veel aandacht geef. Ze heet Doortje Dartel. Als je naar het hok loopt zit ze al omhoog of ze zeggen wil, zie je me hier zitten. Als je voor de grap doorloopt gaat ze fanatiek tralies bijten.

Groetjes, Simone.