Op een keer moest Max naar de dierenarts en een week later kregen we ze terug, maar ze was zo dun en haar ruggengraat kon je direct voelen,de diernarts zei dat het wel allemaal goed zou komen.

Maar dan, een paar weken later op een zekere maandag lag ze neer in haar kooi, haar staartje hing vol maden, ze vocht voor haar leven en die avond ervoor hebben we haar een kruisje gegeven. Toen kwam mijn schoolbus en ik stapte op, ik begon direct te huilen en mijn vriendin Sara had medelijden met mij. Toen ik in de klas zat kon ik mij niet concentreren op mijn werk,d an die avond kwam ik thuis en mama vertelde mij wat er was gebeurd. Ze zei dat ze eerst naar de dierenarts belde en dat hij direct ging komen, maar ze kon het niet laten en deed het zelf. Ze pakte Max op en stak haar in een doosje in haar fietsmand toen ze een luide schreeuw hoorde. En dan zei mama dat ze precies voelde dat Max wist dat ze naar de dierenarts ging. En toen ze bijna bij de dierenarts was zag ze dat Max hapte naar adem. Toen ze bij de dierenarts waren was ze dood...

het verhaal van Zwartje:

We gingen slapen en we wisten absoluut niet dat Zwartje zijn deurtje van zijn kooi openstond. De volgende ochtend vertelde mama mij dat Zwartje was gaan lopen en sindsdien hebben we niets meer van Zwartje gehoord.

Maar 1 van onze nest konijntjes hebben we vernoemd naar Max junior.

Er waren nog 2 andere kleintjes die gestorven waren en nu zullen Max, Zwartje en die 2 kleintjes veel plezier hebben in de dierenhemel....