Lieve Zwâgtsnuit, |
|
|
terug |
Samen met m'n dochter heb ik jullie uitgezocht, jij met je zusje Witoâhtje. Twee kleine pluizebolletjes met op z'n haags geschreven namen; dat paste wel bij twee hollandertjes. Helaas stief Witoâhtje drie jaar geleden. We hebben toen bij Bunnybin een maatje voor je gezocht: Distance, het schuwste konijn van het Westelijk Halfrond. Jij werd nog een keer geopereerd. Wat was je toen ziek. Ruim een maand woonde je bij ons in de keuken met je eigen hol in een kartonnen doos onder de tafel. We leerden toen een heel ander konijn kennen en vonden (bijna) alles goed wat je deed. Toen je genezen was en in onze bijkeuken aan Distance gewend was geraakt, waarbij jullie gezamenlijk het karton van de gipsplaten trokken, ging je samen met haar in het buitenhok wonen. Je was een brutale rakker; een opportunist pur sang. Altijd als eerste voor de tralies als je vermoedde dat er iets te halen viel. Liet je 's avond je korstje brood vallen en kon je dat zo gauw niet vinden dan sprong je gauw naar Distance om dat van haar af te pakken. Toch konden jullie het goed met elkaar vinden: dikke maatjes ondanks het verschil in karakter. Voor mij was je goedig en lief. Je protesteerde nooit als ik je uit het hok haalde en moesten er medicijnen worden ingenomen dan was je de makkelijkste van allemaal. Zondag wilde je ineens niet meer eten en ben ik snel met je naar de dierenarts gegaan omdat ik gas vermoedde en je niet meer wilde slikken. Wat het precies was weten we niet maar het moet ietsgeweest zijn wat je al langer had. Nijnen kunnen hun kwalen zo goed camoufleren. Vanmorgen heb ik je met tranen in m'n ogen begraven. Ik weet dat het leven ontmoeten en afscheid nemen is en dat het niet "maakbaar" is maar ik had jou en ons graag meer jaren samen gegund . Lieve Zwâgtsnuìt, bedankt voor alles, konijnen betekenen veel in mijn leven en jij was een van de liefste.Waar je ook bent: het ga je goed! Siem.
|
|