5 jaar lang was hij mijn konijntje; klein, lief en ook erg dapper. Hij hield me altijd gezelschap en hoorde bij mij.
Mijn kleine vriendje kreeg door de tijd problemen met zijn tanden en uiteindelijk moesten zijn voortandjes worden verwijderd onder narcose. Sterk was hij altijd; hij kwam overal weer bovenop.
Tot vandaag....
Vanochtend zat hij suf in zijn hokje en voor zijn lievelingssnoepjes had hij geen interesse. Waarom toch zo snel? Waarom voel ik me nu zo verdrietig zonder jou?
Deze keer redde je het niet... je kracht was op...
Lieve Willy, ik mis je zo...
Ik hoop dat je geen pijn meer hebt
Nog een kusje op je mooie pluizige koppie...
Dag lieve schat,
Marianne
