Mijn Lieve Vlokkie,

 

 Ik was nog net geen 18 toen ik Vlokkie kreeg. Was door problemen te vroeg het huis uit en ging bij mijn schoonfamilie in wonen. Ik had geen contact met m'n familie meer en was ontroostbaar.

Op een dag kreeg ik van m'n schoonfamilie een konijntje, een schrale troost zou je denken.... maar nee! Ik was dol gelukkig met Vlokkie en nam haar stiekem zo nu en dan toch mee naar boven om met haar te spelen. Achteraf wist iedreen van ons geheimpje. Dit was niet volgens afspraak maar dat maakte de tijd die we samen doorbrachten juist extra bijzonder.

Vlokkie ging mee toen we op onszelf gingen. Zij volgde me overal en vond m'n vriend eigenlijk niks en liet dit duidelijk merken. Alles ging goed als hij maar eten bij zich had maar als dat niet zo was dan wilde ze z'n vinger en gromde zelfs naar hem. Na z'n stunt lag ze gerust 2 minuten erna als Cleopatra op de bank bij mij of voor de kachel samen met de katten, raar maar waar. Vlokkie was een mooi wit dwergkonijntje met een lichtgrijze staartje en wat grijs in haar achterpootjes, haar oren waren ook lichtgrijs. Haar ogen glinsterden altijd mooi in de zon als 2 rode glanzende kraaltjes.

Al gauw kreeg zij een kameraadje, tenminste, dat dachten wij. Vlokkie en Russel hebben zeven jaar met elkaar geleefd in 1 supperbak met een doorzichtig tussenschot. Ze waren beiden vrouwtjes en tja die liggen elkaar meestal niet. Vlokkie was dominant en Russel bleef altijd op de achtergrond. Vlokkie is altijd goed voor mij geweest en was er als ik verdriet had, dan hing zij cleopatra uit en moest ik weer lachen.

 

Vlokkie overleed bijna 2 jaar geleden op een zondagochtend. In een zacht bed van toiletpapier en hooi en voer voor de reis werd zij in een schoenendoos van Vans, begraven in de tuin van m'n schoonouders hier 10 min. vandaan.

Soms lijkt het alsof haar geest overgesprongen is naar Russel omdat zij nu meer is gaan leven. Vlokkie werd 8 jaar en Russel is nu 8 en bijna elke ochtend kom ik voorzichtig de huiskamer binnen want ik denk dat elke dag haar laatste kan zijn.

Net als elk mens heeft elk konijn een eigen karakter en daarom is Russel mij natuurlijk ook erg dierbaar

Een ding is zeker er is geen konijn als Vlokkie en ik mis haar erg en denk vaak aan haar.

Dag mijn lieve Vlokkie een kus op je neusje van Maria X

 

terug