Lieve Snoopy,
in mijn ouderlijk huis was je al goed in veel levendigheid tonen.
Een aantal keren liep je gevaar,
want elektriciteit hadden we ook daar.
Je kon nog weleens je tanden in een snoer zetten,
als ik even niet zat op te letten.
Naar de camping mocht je mee.
Later gingen we in Vleuten samenwonen, eerst met zijn twee.
Vrij snel daarna koppelde ik jou met Luuk.
Maar ook onze relatie ging niet kaduuk.
We werden vrienden voor tien,
dat kon iedereen zien.
Samen met Luuk was je mijn dikste vrindje,
mijn mooie meid, mijn lieve kindje.
Met jou was er altijd vertier,
we deelden leed, maar zeker ook plezier.
Aan het eind van het afgelopen jaar,
werd je ineens heel erg breekbaar.
Denkende voor een verkoudheid naar de dokter te gaan,
bleek er in jouw lijfje iets anders te bestaan.
Je kreeg daar voor het eerst een toeval,
bij mij ontstond er een tranendal.
Je kwam gelukkig wel weer bij,
maar we werden niet meer blij.
De verkoudheid stopte niet,
ook had je pijn, dat deed mij verdriet.
Donderdag weer naar de dokter geweest.
De kanker was het waarvoor we hadden gevreesd.
Voor een slagende operatie was nog hoop,
waardoor er een beetje verdriet uit me wegkroop.
Vanaf vrijdag ging je toestand erg achteruit.
Je keek niet meer om naar een lekker stuk fruit.
De laatste twee dagen waren erg zwaar,
je kreeg het goede leven niet meer voor elkaar.
Ik wilde niet dat je nog meer moest lijden,
dus lieten we je zaterdag hieruit bevrijden.
Lieve Snoopy, mooie meid,
ik wilde je helemaal niet kwijt!
Ik hoop dat deze keus het beste is voor jou.
En je weet dat ik voor altijd van je hou!
Dank je wel voor de fijne jaren,
waarin we gezellig samen waren.
Voor altijd ben je mijn engel!
Lieve Snoopy, rest in peace!
