Ik had een half jaar gezeurd om een konijntje en toen kreeg ik er een een bruine met zwarte lange hangoortjes

Ze was heel mooi en heel apart want ik heb nog nooit zo een konijn gezien. Ze stond binnen en ze kon uit haar hokje springen als ze wilde rennen door huis, ze sprong dan op de bank bij ons als we tv keken. En als ik verdrietig was en ik ging bij haar ergens liggen in de kamer, likte ze m’n tranen op en ging lang uit tegen me aanliggen. Na een jaar of 4 op een vrijdag werd ze een beetje ziek, waarom weten we ook niet, maar ze had ondertemperatuur en ze trilde en was heel zielig. Ze ging elke keer naar me toe en tegen me aanliggen en piepen enzo, net of ze wilde zeggen Jill ( dat is mijn naam ) ik ben niet lekker help me ..

De volgende dag zaterdag was ze nog zieker en ging de hele tijd liggen. Die avond zijn we snel nog een keer naar de dierenarts gegaan en toen zeiden ze dat we haar warm moesten houden, dus dat deden we met allemaal kussens en dekens en naast de verwarming.

De volgende dag pakten we haar uit haar hokje en ze was helemaal slap maar wel levend, ze had niets gegeten (we moesten haar voedsel geven door een spuitje) maar dat at ze ook niet meer. M’n moeder belde de dierenarts nog eens op en zei: het gaat niet goed wat nu wat nu? En toen hoorde je Saartje piepen, 2 keer maakte ze een raar geluid en toen was ze opeens overleden in m’n armen..

Ze was helemaal slap en ik haar tegen me aan drukken en huilend zeggen nee Saartje niet dood gaan niet dood gaan!!

M’n vader en m'n broer moesten zelfs huilen ..

Het was een bijzonder konijn en ze blijft altijd in me hart want ik hield echt van haar en als ik nu een nieuw konijn koop zou die nooit zoals Saartje zijn!

xxxjes een verdrietig meisje