Je was een van mijn eerste 2 konijntjes, samen met je kleine broertje Koos.
Toen ik je zag in de dierenwinkel, kwam je gelijk nieuwsgierig snuffelend op me af. Kleine stille Koos zat ons in een hoekje te bekijken.
Daarom heb ik jullie beide geadopteerd.
Jullie speelde samen, vochten samen.maar toch dikke vriendjes. Je begon net lieve kusjes te geven. Ik leerde je net kennen.
Toen opeens aan het einde van de middag op 19 januari kwam ik even naar jullie kijken.
Ik vond het vreemd dat je niet opsprong...je lag daar zo stil in je favoriete slaaphouding.
Je reageerde niet.
Je bleek voor altijd te slapen en Koosje zat stilletjes naar je te kijken.
Het was onverwacht, zomaar...opeens! Je was niet ziek... Even daarvoor speelde je nog...je at goed...
Ik heb je uit de kooi gehaald en nog even met je rond gelopen tot je kleine lichaampje weer warm was. Je geknuffeld en geaait tot dat ik de moed had om je in de tuin je laatste rustplaatsje te geven.
Lieve Robin.. vergeten zullen we je nooit.Tot ziens kindje.
Veel liefs je vriendinnetje Bianca en je broertje Koos.
