Mijn liefste konijn Puk
	Mijn konijn heette Puk, en ze was het liefste en tamste konijn dat ik ooit had gezien. Toen ze nog heel klein was, was ze zo wild in haar kooi, dat ze een ongelukje had gehad met haar drinkfles. Die kreeg ze in haar oog. Ze was nog maar net 3 maanden oud. De dierenarts kon haar alleen redden door het oog weg te halen, dus sindsdien ging ze een beetje "kippig" door het leven. Maar dat deerde haar niet, ze was nog even ondernemend en onderzoekend. Ook was ze heel tam, ze reageerde zelfs op haar naam!! en kwam als ik riep...ze heeft ook altijd in de huiskamer gezeten, als onderdeel van onze kleine familie... Op 3 oktober van 2000 zag mijn vriend ineens dat ze heel stilletjes in de hoek van de kooi zat, heel zwaar te ademen...Ik ben meteen naar de dierenarts gegaan met haar en daar bleek dat ze inwendig bloedde en dus doodbloedde...ze konden er niks aan doen. Bleek achteraf dat ze een tumor had aan de darmen, die gesprongen was... Het arme beestje op de tafel bij de dierenarts, probeerde nog in mijn armen te kruipen, maar was te zwak....dat is de laatste keer dat ik haar gezien heb omdat ik haar daar achterliet. De dierenarts zou nog proberen haar eerst wat aan te sterken en dan te kijken of hij toch nog niet iets zou kunnen doen....2 uur later belde hij op...ze was doodgegaan.....vlak voor dierendag...
	Puk is 5 jaar oud geworden en ik heb heel lang geprobeerd zonder haar of een ander door te gaan. Dat ging gewoon niet, dus na een week of 4 kocht ik Semmy. Semmy is zeker geen vervanging van Puk, dat zou ze nooit kunnen zijn. Semmy is koppig en wild, maar ook mijn toeverlaat om tegenaan te kruipen als ik verdrietig ben..dat voelt ze meteen aan.... Puk, het ga je goed, en over een aantal jaartjes komt Semmy bij jou en dan hoef je niet meer alleen te zijn, als jij aan mij denkt... Kusjes van Jessica
terug