| |
Pollewop, april 1997
- 12 juli 2005 03.00 uur
Stop all the clocks, cut off the telephone
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come
Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead.
Dag vriendje,
mijn trouw vriendje, mijn pollekindje, ik weet nog niet hoe ik verder
moet zonder jou. Ik draag je in mijn hart, maar mijn armen zijn zwaar
van de leegte zonder jouw zachte wolligheid, je ogen, je oortjes,
je prachtige voetjes zo mooi naast elkaar, jouw altijd bij me en
om me heen zijn, wat zo vanzelfsprekend was. Mijn armen zijn zo verschrikkelijk,
zo loodzwaar leeg...
They say memories are golden
well maybe that is true
I never wanted memories
I only wanted you.
A million times, I needed you.
A million times, I cried.
If love alone could have saved you,
you never would have died.
In life I loved you dearly,
in death I love you still.
In my heart you hold a place
no one could ever fill
|
Onomkeerbaar Onomkeerbaar, dat was het
Jullie eerste ontmoeting betekende een onomkeerbare stap
in de richting van onvoorwaardelijke liefde
Je naam werd Pollewop Onomkeerbaar, dat is het
Het gevecht tussen het leven en de dood is
een onomkeerbare richting ingeslagen
Met een sprong reis je verder, zachtjes in slaap,
naar je nieuwe leven, Pollewoppie Onomkeerbaar, dat zal het zijn
Alle herinneringen die Maryo aan je heeft, in gedachten, in gevoel,
in alle liefde
Die hebben zich op een onomkeerbare wijze in haar genesteld,
lieve Polliekindje,. die raakt ze nooit meer kwijt.
Gelukkig Catrien
12/07/2005
|
Vlieg, vlieg maar Pollewop,
Jij lief, prachtig en dapper konijn.
Gedragen door engelen met zijden vleugels,
Omringd door de liefde van jouw geliefden,
Het aardse leven los te laten,
Het mag nu zo zijn.. Vlieg, vlieg maar Pollewop,
Je vrijheid tegemoet.
Het zal leeg zijn, vol van leegte zonder jou,
Maar ga maar, treuzel niet langer en wees niet bang,
Weet, liefde blijft voor altijd,
kent geen plaats of tijd,
Het is goed..
Inge
de eeuwigheid in
met zijn laatste aardse sprong --
jong nog deze dag
hartelijks,
Marianne |
|
 |
22 november 2005
Zoveel mooie herinneringen
een lichtje, verpakt in vacht
en elke keer bij die pianomuziek
waarop we wandelden, jij en ik,
weet je nog Pollewop,
jij in mijn armen, wat je het allerfijnste vond
je oogjes alvast dicht in afwachting van mijn strelende
hand
je knarsende tandjes
je zachte warme tongetje
elke keer nog bij die muziek
dan stoppen mijn tranen niet
nog steeds niet...
met een tovergum wil ik alles uitgummen en het weer
goedmaken
jij gewoon weer bij mij
zoals het hoort
Baba troost mij
ik troost Baba
samen in een peilloos diep gat
bouwen we steentje voor steentje
een trap omhoog |
|
|
| terug |
Baba, Babbie-baby...
.... - 25-12-2005 01.50 uur
22 december begon het zo onschuldig, je had een stuk kleinere
keutels dan normaal, maar wel heel veel. Je was niet ziek, ik ondernam direct
actie, maar toch ging het bergafwaarts, en met al mijn kennis kon ik het
niet stoppen....
IK KON HET NIET STOPPEN...
Tranen stromen over mijn wangen, mijn liefje, mijn kindje... mijn
hart brak om je zo te zien, je wanhoop als je me aankeek.. je kon dit niet volhouden..
Ik heb je naar Pollewop laten gaan, wilde je dat zo graag?
Mijn knuffelkonijn, mijn meissekindje, zoveel liefde te geven en te krijgen, maar
optillen wilde je absoluut nooit. Dat geeft niet... Samen liggend op de grond hebben we elkaar
getroost..
En nu zijn jullie weer bij elkaar, Pollewop en Baba.
Er is geen andere manier...
Langer dan een half jaar zonder hem hield je niet vol... |
When the sun sits down on the mountains
and the clouds turn purple and pink
and golden rays
send fingers out to touch me,
I stop breathing
and inhale with my heart
because I know that along those glittering strands of light
lies my connection to you. |
Voor altijd...
Voor altijd en eeuwig samen, onverbrekelijk met elkaar verbonden...
Ik blijf verdwaasd achter, het gat nog groter, kon dat nog....diep, diep op de bodem zit ik hier...
onze trap kapot, nu moet ik helemaal alleen opnieuw gaan bouwen ...
het zal lang duren, want als ik om me heen kijk liggen er niet genoeg stenen...
Ik wil nog niet omhoog.. niet nu... het donkerte om me heen wordt verlicht door honderden
schitteringen, het zijn beelden van jullie.. mijn liefste Pollewop, mijn hartevriendje.... Baba, die de laatste
maanden mijn maatje werd...
Herinneringen, zoveel herinneringen, alleen maar mooie.
Dankbaar ben ik dat ik zoveel jaren deel heb mogen uitmaken van jullie leven. Dat ik zoveel liefde van jullie heb gekregen.
Zoveel van jullie heb geleerd..Mijn hoofd op die van jullie, warme tongetjes op mijn hand,
zoveel jaren lang...dit kostbare cadeau draag ik voor altijd in mijn hart...
Maar nog eenmaal jullie kopjes aaien, één keertje nog.. want het doet zo verschrikkelijk pijn...
het scheurt en het scheurt...
|
Ben je daar …
Ben je daar …
waar liefde is,
daar … waar vriendjes
spelen op vrolijk gras
ben je daar…
in een met zon
overgoten tovertuin,
een nieuw leven
waar … je ook bent
mijn lief
geniet en wees blij
ook al leef je
daar … verder zonder mij
als je daar … bent,
naast je maatje,
en een briesje voelt van
een tedere zuidenwind
weet dan, is mijn hart
bij jou … mijn konijnenkind
daar … waar liefde is
© Catrien 26/12/2005 |
Fly, fly precious one
Your endless journey has begun
Take your gentle happiness
Far too beautiful for this
Cross over to the other shore
There is peace for evermore
But hold this mem'ry bittersweet
Until we meet….
|
|
|
