Hij was nog niet eens tien weken. Het klinkt stom, maar ik vind het heel erg. Ik zit nu met tranen in mijn ogen al die verhaaltjes en gedichtjes van anderen te lezen.

Men zei gooi hem maar in de vuilcontainer, maar dat kon ik niet. Nu heb ik hem begraven in de tuin, zodat ik af en toe nog eens aan zijn lieve snoetje denk...

Poes we zullen je missen, vooral je vriendje Nijntje (die nu helemaal alleen in het hok zit).

Slaap en speel maar fijn in het land bij de Regenboog Brug.