Inderdaad zeggen mensen 'het was maar een konijntje' maar ze was me zo lief. Als ik thuis kwam, ging ik altijd eerst bij haar kijken en haar aaien. Ze had zo'n lekker ruim hok en kon daar zo leuk rondjes in rennen. Als ik langs haar liep, praatte ik altijd tegen haar. 'Poepie' noemde ik haar, een echte naam heeft ze nooit gehad. Hiervóór had ik ook 2 konijnen maar daar had ik eigenlijk geen band mee. Met Poepie wel. Ze was een mislukt raskonijn, had 3 maanden in de dierenwinkel gezeten waar ik haar uiteindelijk vond. 'Haar haren kwamen niet goed door'. Nou en? Dan maar geen kraag of zoiets. Ze was prachtig en niet te groot en niet te klein.

En nu is ze er niet meer, op weg naar de regenboogbrug. Dank voor dit prachtige verhaal van jullie. Het helpt me weer een stapje verder om het los te laten.

José Mentink