Woensdag 28 april, ik nam Pluisje mee naar binnen om even met haar binnen te spelen.
even later zette ik haar terug ik haar hokje. toen riep mijn pa me en zei dat het bedtijd was. Ik ging naar bed ik kon niet slapen ik had een slecht gevoel diep van binnen maar ik
ging toch maar slapen. De volgende ochtend dacht mijn ma dat ik nog aan het slapen was en zei tegen mijn pa : ik zie Pluisje niet ze is niet in haar hokje. Ik hoorde het want ik was wakker en ik schrok ik huilde heel hard en ik ging naar buiten om te kijken waar ze was. Maar nee ik zag haar nergens. Ik zocht heel erg goed en toen zein ik kom we gaan naar binne we printen een poster uit. Nadat we dat hadden gedaan gingen we naar het politiebureau om te vragen of zij ons konijntje gezien hadden en ze zeiden nee. Toen gingen we naar de dierenwinkel en we vroegen of ze ons konijntje gezien had.
Ze zei ja maar toen zei ze waar ze was de waarheid was hard. Ze zei dat er veel vossen in de wijk waren en dat er heel veel konijnen waren vermist. Ze zei dat de meeste konijnen opgeten werden door de vossen en dat vossen 2 meter hoog konden springen. Die dag was ik de hele dag verdrietig mijn hartje was toen gebroken. We hopen dat je gelukkig bent en dat je gauw nieuwe vrienden vind.

Heel veel liefs van Sabrina je baasje.