Lieve Pluisie,

 

 
  Sinds anderhalve maand was Ted jouw nieuwe vriendje. Het liefste wilde je dat Tedje er alleen voor jou was en dat hij de hele dag tegen je aan lag. Als jullie samen buiten gingen spelen, dan liet je altijd even zien hoe snel je kon rondrennen en maakte je daar af en toe een raar sprongetje bij.

Nadat de dierarts die vervelende tanden er uit heeft gehaald, werd jij een ontzettend mooi vrouwtje. Je had van die lekker zachte glanzend zwarte haartjes en had sinds een half jaar ook een vrouwelijk nekje. Je zag er kerngezond uit en kon zo heerlijk tevreden en gelukkig kijken.

Opeens kwam je niet meer uit je hol en zat Ted de hele dag alleen. Omdat hij het hol niet in wilde om jou te halen en een ander vriendjeskonijn heel bang werd in het hol, zijn we jou zelf maar gaan zoeken. We hebben een grote berg zand en stoeptegels weggehaald en daar lag je dan. Waar we al bang voor waren: je was dood.

Het was dan wel zaterdag, maar we konden niet geloven dat jij zomaar opeens dood was. De dierenarts vertelde dat jij VHS had. Jouw drie vriendjes zijn meteen ingeent, maar we hopen dat ze toch liever bij ons blijven dan dat ze met jou meegaan.

Ik ben zo boos op die dierenarts van ons, Pluis. Die vond dat je alleen maar tegen die andere konijnenziekte ingeënt hoefde te worden, omdat VHS toch niet voorkwam in dit gebied.

Pluisje, ik hoop dat je heel gelukkig bij ons was... 

Liefs, Floor en Isabelle.

 
 terug