Op zondag 6 maart 2005 was je nog zo lekker aan het spelen met je voetbal. Je sprong door de kamer heen met je rare grappige gelukssprongetjes.

In de kooi zag jouw plashoekje er een beetje rood uit. Op internet lazen we dat het wel vaker voorkomt bij konijnen, rood gekleurd urine. Maar ’s avonds begon het echt op bloed te lijken. Maandagochtend ben ik meteen met je naar de dierenarts gegaan. Deze zei dat het waarschijnlijk een blaasontsteking was en je kreeg antibiotica. Maar ’s middags begon het bloeden steeds erger te worden. We zijn toen weer terug gegaan naar de arts. Zijn antwoord was: "afwachten". De hele avond heb je zielig bij ons op de bank gelegen, eigenlijk wisten we dat het helemaal mis was. We hebben afgewacht, wat de arts ons had gezegd te doen. De volgende ochtend lag je dood in je kooi.

Onze lieve pluisje, ze was pas 1 ½ jaar oud, zo speels, zo lief, zo genietend van het leven! Zo van de een op de andere dag ziek geworden en we weten niet hoe en waarom. Wat is er nou gebeurd? Wat was er nou aan de hand. Ik heb de arts naderhand nog opgebeld en zijn antwoord was: ja, dan was er toch iets goed mis!!! Maar het antwoord, wat wij willen horen hebben we niet van hem gekregen. Ik ben zo boos op hem!

Wij zitten met vragen waar we geen antwoord op krijgen! Wat als… wat als ik naar een andere arts was geweest… wat is er nou mis gegaan dan? Waarom moest jij ons lief, genietend, speels konijntje nou zo ziek worden en dood gaan! We hebben je een mooi plekje in het bos gegeven. Nooit verwacht dat we zoveel van een konijntje konden houden, nooit verwacht dat we zoveel verdriet konden hebben om een konijn. Maar pluisje was ook zo speciaal! Ze was ons konijntje!

Lieve pluisje,

Ik hoop dat je een heel gelukkig leventje hebt gehad bij ons! Ook al was het te kort!

Wij waren heel gelukkig met jou. De filmpjes van jouw voetbalkunstjes zullen we nog vaak bekijken. Je was echt de leukste thuis!

We missen het zo erg om met je te knuffelen, te spelen. Het eerste wat we deden als we thuis kwamen of wakker werden, was jouw begroeten!

Je was zo mooi! Je kon zo grappig omvallen als je ging slapen! Ook als ik op de bank lag kwam je voor me op de mat liggen! Als ik lag te slapen op de bank sprong je gewoon boven op mijn gezicht om me wakker te maken! Samen voetballen! Even bij me op schoot kruipen, even een flinke sprint trekken om de salontafel, op ontdekkingsreis door de kamer………………………..

Als ik aan je denk word ik vrolijk van jouw grappige dingentje, maar als ik in de kamer kijk voel ik me weer verdrietig, je bent er niet meer………….. Wat is het nou leeg zonder jou in de kamer!

Iedereen vraagt "nemen jullie nou een nieuw konijntje?" Nee nu even niet, Pluisje was/ is te speciaal! We missen je veel te erg!

Ik hoop dat je het aan de andere kant van de regenboogbrug super gelukkig bent!

Knuffels Denise