PEBBELS

Maar 11 maanden mocht je worden

Je was vanaf het begin al niet in orde

Vele medicijnen heb je gehad

Je bent in de universiteit van Utrecht geweest

Het heeft allemaal niet mogen baten

We hebben je moeten laten gaan je was te ziek

Rust zacht mijn lieve kroelkonijn

Lieve Pebbels,

Als je eens wist hoe erg we je missen.. Al vanaf het begin was je niet helemaal in orde. Het begon allemaal met een snotneus en heel wat kuurtjes..

Het leek goed te gaan totdat je begon met knorren en je het soms benauwd kreeg. Weer andere kuren mee naar huis totdat deze ook niet meer aansloegen en de benauwdheid erger werd. Na een nachtje bij de dierenarts in de zuurstofkamer leek je weer wat opgeknapt. Daar wisten ze niet meer wat ze nog meer konden doen. Naar Utrecht was onze laaste optie. Als moest ik voor je naar Groningen, opgeven deden we niet. Daar hebben ze je onderzocht en mocht je gelukkig weer mee naar huis. Ze dachten dat je astma had en we kregen weer andere medicijnen mee..

Tot twee weken terug; de benauwdheid kwam weer terug en de medicijnen die we mee hadden gekregen sloeg niet aan en zijn we met spoed om drie uur s'nachts naar utrecht gegaan omdat het steeds erger werd.
Je moest daar blijven zodat ze je goed konden onderzoeken. Je ben daar vier dagen geweest. Voor ons waren dat 4 hele lange dagen, ik was dolbij toen ze belden dat je weer naar huis mocht.. Ze dachten aan een longontsteking en kreeg weer 4 andere medicijnen mee.
Je was weer je zelf lekker druk en liep weer heel de dag achter me aan en kwam weer lekker met me kroelen op de bank. Het ging zo goed, de medicatie leek echt te helpen, was helemaal gelukkig.

Tot afgelopen donderdag, je was al weer een beetje aan ‘t benauwd raken, maar het leek weer over te gaan. Tot ik die donderdag thuis kwam, je lag daar op je huisje met je hoofd tegen de kooi aan, ik dacht dat je toen al was overleden.. Toen ik de kooi open deed en je op wou pakken was je helemaal slap, heb je snel op de bank gezet. Je zag er zo slecht uit, snel m'n moeder gebeld, was helemaal in paniek.

Op naar het dierenziekenhuis, daar hebben ze nog naar je gekeken en het was zo slecht dat ik de keuze moest maken, alles wat we konden doen voor je hebben we gedaan. Het beste voor jou was om je te laten inslapen omdat je zo benauwd was en pijn had.

Maar lieve Pebbels ik hoop dat je nu je rust heb gevonden, een leven zonder medicatie.. We hebben er voor gevochten en ook jij hebt je best gedaan....

Rust zacht m’n kroelkontje...