Ollie jij was mijn eerste konijntje, ik heb nooit geweten dat een konijn zo’n vriendje kan zijn. Je was echt alles voor me. Als ik je riep wist je niet hoe snel je naar me toe moest komen, overal volgde je me. ’s Avonds sprong je bij me op de bank om te kroelen, als we dan het licht uitdeden wist je "Oh we gaan naar bed" en hup dan rende je over de trap naar boven naar je hok en zat daar te wachten tot ik je kwam insluiten.

Ook met verjaardagen was je er altijd bij, je vond het heerlijk zoveel aandacht en lekker tussen alle stoelen door rennen. Je liet iedereen altijd verbaast doen staan omdat je nooit iets kapot knaagde, zelf alle snoeren daar bleef je vanaf (alleen de aller lekkerste planten kon je soms niet omheen, lieve kneut).

In de loop der jaren heb je aardig wat bijnamen gekregen waar je stuk voor stuk allemaal naar luisterde. Ik noemde je vaak Kneuteltje / Kneut maar je werd ookwel Broem Broem genoemd, dit omdat je altijd geluid maakte als je naar iemand toe gerend kwam. De jaren dat ik je vriendinnetje mocht zijn was je altijd zo sterk.

Opeens werd je ziek, we zijn diezelfde nacht nog naar de dokter gegaan en die constateerde een middenoorontstekking. Je bent in totaal vier weken ziek geweest en helaas door fouten die gemaakt zijn door de dierenarts ben je na vier weken van honger en vermoeidheid ‘s nachts gestorven.

Ollie, je bent in die 3 jaar en 9 maanden dat je bij me was een echt vriend geweest die ik nu nog elke dag moet missen.

Ik weet dat je op de plek waar je nu bent geen pijn meer hoeft te lijden. Stil maar lieve Kneut, het is het beste zo.

Ik hoop je ooit weer in mijn armen te kunnen nemen.

Liefs,