Lieve Nona,

3 jaar ben je maar geworden( 23-03-07/ 09-05-10)

Je was een apart konijntje!!!

We konden niet zonder elkaar, of ik liep achter jou aan of jij achter mij!

We hebben zoveel meegemaakt,

Een stouterd was je ook, op de bank plassen en dan snel voor me wegrennen,
want je wist maar al te goed, dat het niet mocht.

Als ik op de bank ging zitten en ik riep: NONA....(als je me dan niet negeerde) rende je naar me toe en plofde je op bank.
Urenlang kroelen met elkaar, heerlijk vond je dat, ik ook!! In mijn armen op de bank, of naast me of in mijn bed.
Als je dan naast me lag en ik stopte met aaien en je het dan in de gaten had, keek je om, of ging je me been likken, als je kon praten had je dan gezegd: "Aai me weer verder"!!

Zodra ik thuis kwam, het eerste wat ik deed, was jouw hokje open zetten. Jij ging dan meteen op je bak en als je dan klaar was, gingen we kroelen. vaak zat ik dan te eten, maar dat vond je niet belangrijk, jij wilde geaaid worden en dat deed ik dan maar.

Bietsen kon je ook heel goed, snoepjes vragen, als ik naar de keuken ging, liep jij alweer achter me aan voor iets lekkers en dan keek je met dat mooie smoeltje naar me, daar kon je toch geen nee tegen zeggen. En altijd bietsen bij oma, zodra ze in de keuken was achtervolgde je haar ook altijd,want oma had altijd iets lekkers. Als ze dan op de bank ging zitten, sprong jij ook op de bank en sprong je op oma, je moest en zou iets lekkers krijgen.
En als oma een appel ging eten, wist je dat jij het klokkenhuis kreeg, zenuwachtig werd je ervan, allemaal rare geluiden ging je maken, je kon niet wachten totdat
het op was, en als je de appel dan kreeg, ging je er rondjes om heen lopen.

Of als ik naar de wc ging, bleef jij ervoor zitten, als een bodyquard, vraag me nog steeds af wat je dan deed.
Zodra ik naar mijn kamer ging, achtervolgde je me weer, maar als ik dan ging slapen,wilde jij ook mee, maar dat kon niet. en dan begon je aan mijn deur te graven en dan kreeg ik een big smile op mijn gezicht.

Zindelijk was je ook, op de kattenbak, in de bak riepen we dan, en dan sprong je erin, zodra jij klaar was en we riepen grote meid!!!, kwam je een snoepje halen,en dat smoeltje dan van je, je was echt trots op jezelf en je vond dat dat beloond moest worden met een snoepje.

Mij onder sproeien vond je ook heel leuk, ik alleen minder, stouterd!!

Klunzig kon je ook zijn, die keer dat je door een raam wou springen, of dat je weleens van de bank afviel of die keer dan je in de wasmand sprong, sukkeltje.

Je ondeugende streken, banenschillen van de tafel pikkken en dan vervolgens er keihard mee wegrennen, komisch was het.

Verwend was je, echt een prinsesje!!

Ik heb een super tijd met jou gehad, jij maakte mij gelukkig!!

Ik ga jou zo erg missen!! ik kan het nog steeds niet geloven

Begin april begon je bloed te plassen, en dat ging vrij snel weer over. Vorige week begon het weer, toen zijn we toch maar naar de dokter gegaan.
Met de auto, dat vond je helemaal niks, helemaal zenuwachtig werd je ervan.
De dokter dacht dat je een ontsteking had, daar kreeg je medicijnen voor, helaas hielp het niet. Vrijdagochtend kreeg je een echo, de dokter
vond daar een bal bij je nieren, hij vertrouwde het niet, dus vroeg toestemming voor een kijkoperatie, dat had ik gegeven. Ik wachten op het belletje.
Een baarmoedertumor had ie gevonden, hij had het meteen verwijderd, samen met je eierstokken. Tegen 16uur, kwam ik je halen, je lag daar in een hokje
onder een lamp, helemaal van de wereld, totdat ik: NONA riep, je probeerde meteen op te staan, en je viel met je pootjes door de tralies heel.
De dokter was helemaal verbaasd dat je zo op mij reageerde, dus je mocht meteen mee naar huis. Ik moest je goed warm houden en dwangvoeren.
Eenmaal thuis aangekomen, legde wij jou op bank,met een dekentje en een kruik. Eten en drinken deed jezelf op de bank. Het ging best goed.
Je sprong nog een paar keer van de bank, helemaal dizzy was je nog van de narcose, je viel om en ging de hele andere kant op dat je wilde.
Die avond had ik je kooi in mij kamer gezet, om je in de gaten te houden. Zaterdag had je veel pijn dat zagen we, je had geen puf om zelf te eten en drinken.
Wij hebben jou heel de dag moeten dwangvoeren, medicijnen en drinken moeten geven. Jij lag lekker op de bank, met een dekentje en een kruik.
Zondagochtend, moest ik werken en heeft oma jou heel de dag verzorgd, het ging nog goed met jou. Totdat ik thuis kwam, ik ging jou proberen te voeren,
maar je liet alles uit je smoeltje lopen, je wilde het niet meer inslikken. Koud was je ook, toen gingen we je meten en bleek dat je 35graden was, onderkoeld dus.
Je reageerde ook bijna niet meer, ik ging nog een beetje met je rondlopen in mijn armen, toen gingen je oogjes weer een beetje open. Maar verder lag je alleen maar en keek je heel zielig.
Slecht gevoel had ik toen, eigenlijk al die dagen al, maar iedereen zei, dat hoort erbij.Toen hebben we de weekendokter gebeld en het verhaal uitgelegd, hij wilde dat we langs kwamen, dat deden we toen. Hij vertelde dat een narcose heel gevaarlijk is voor een konijn en de operatie ook. Bij de dokter had je 37graden, nog steeds onderkoeld dus.
Je kreeg nog een pijnstiller op de tafel, ik vond dat je toen al raar begon te ademen, de doktor wilde je daar houden, om je in een couveuse te doen,om je weer op temperatuur te krijgen.
Dat deden we dus.Ik vroeg, hoeveel kans heeft ze, fifty/fifty zei die.We hebben toen nog ff gekroeld en heb ik je veel kusjes gegeven Toen nam die jou mee naar achter.
Hij zei dat ik tegen 23uur kon bellen of het goed met jou gaat en dat als die niet zou bellen,dat alles goed gaat. Ze zou dan de volgende dag weer mee mogen of anders terug
gaan naar d'r eigen dokter. Toen kreeg ik rond half11 een belletje, foute boel. De dokter zei , ik heb slecht nieuws en toen wist ik het al. Jij lieve Nona had het opgegeven.
Alles samen, de operatie,stress kon je niet aan. Toen storte mijn wereld in, ik was mijn meisje kwijt. Oma en ik waren samen aan het huilen.
Griffin kwam en zijn we je gaan ophalen. We stonden voor een dichte deur, we moesten de dokter bellen, hij kwam speciaal terug.
Hij ging je toen halen, daar kwam die aanlopen met je blauwe dekentje waar jij in verwikkeld was. Ik ging kapot. Eenmaal thuis aangekomen, waren we allemaal van slag.
Huilen konden we alleen maar en herrineringen ophalen. Ik ging pas heel laat slapen. Ik had jou in je kooi gelegd in je dekentje, met een roos.
Gister, moesten we je dokter weer bellen om te zeggen hoe het met je ging, Slecht nieuws hadden we, ze waren er ook van geschrokken.
Ja wat moesten we toen doen, we hebben besloten om jou te cremeren. Gistermiddag hebben we thuis nog van jou afscheid genomen, wat heel moeilijk was.
Toen heb ik jou in je "favoriete"tas gedaan en zijn we naar het crematorium gereden. Daar alles besproken, wat we wilde, ik heb jou apart laten cremeren en mag jou
dan woensdag weer mee naar huis nemen in een urn. Hij vroeg of we nog afscheid wilde nemen, hij ging haar opbaren zei die. Toen we afscheid gingen nemen, waren we helemaal verbaasd, daar lag je dan op een tafel, met bloemen en kaarsjes. Als een echte prinsess.
We hebben toen afscheid genomen, en toen kwam het moment dat ik je echt moest laten gaan....dag lievie!

Ik mis je nu al onwijs,oma ook!!! Het is zo stil in huis zonder jou, elke keer wil ik naar je toe of je roepen, maar je bent er niet.
Oma heeft vanmiddag alles van je opgeruimd, niet leuk was dat.
Er zijn zoveel dingen van jou in huis, je kooi, kattebak, snoepjes, kruimelzuiger, eten, borstel etc.
Overal liggen nog poepjes van je en onwijs veel haren.

En nu moet ik dit allemaal verwerken, jij hebt zo'n belangrijke rol in mijn leven gehad, dat zal vast raar zijn voor andere mensen.
Morgen mag ik je ophalen. Je krijgt dan een mooi plekje in mijn kamer. Zodat je voor altijd bij me bent.
Ook ga ik een heel mooi plakboek van je/ons maken en ga ik waarschijnlijk een tattoo laten zetten.

Lieve NOON, jij hebt mij echt gelukkig gemaakt, je was er altijd voor me. Dit zal een moeilijk tijd worden.
Ik weet dat je nog bij me bent, ik voel het.
Ik hoop dat ik je later ooit weer zie, bij de regenboog brug, samen met je vriendjes en vriendinnetjes.

Het doet me pijn....zonder jou.

Dag lievie, noontje, stouterd, hertje, vriendin, baby, meisje......
ik zal je nooit vergeten!!!

Dikke kuffel en veel kusjes,

Je mammie Nomo