Nikkie is ruim 7 jaar geworden en was altijd heel erg speels en actief. Ze wilde altijd graven, spelen of rondrennen in de tuin, het liefst achter Rockie aan. Je zag hem dan altijd denken: "Doe toch eens rustig aan en laat me lekker in het zand liggen!" Ook voor mij is ze altijd heel erg lief geweest; elke ochtend zat ze op me te wachten en elke dag gaf ze me kusjes op m'n neus. Toen Rockie en Nikkie al een paar jaar bij me waren, leerde ik Roland kennen, en ze werden meteen dikke maatjes met hem.

We wonen met z'n viertjes nu sinds 3½ jaar samen in een huis met een tuin die helemaal is ingericht voor de konijntjes. Ze hebben een prachtig hok, met een buitenren eromheen. En als we thuis zijn, mogen ze in de tuin ravotten of binnen komen spelen. Maar afgelopen zaterdag is er iets verschrikkelijks gebeurd. Nikkie had last van haar darmen, net zoals ze vorig jaar een keer heeft gehad. Onze dierenarts had ons toen geadviseerd om haar sla-olie te geven zodat ze weer kon gaan keutelen. En binnen een dag was ze toen weer beter. Afgelopen zaterdag hebben we weer geprobeerd om haar sla-olie te geven, en water met wat druppetjes Rescue Remedy erin. Maar ze wilde niet en begon hevig tegen te stribbelen. Roland pakte haar op, maar ze was niet te kalmeren. Toen werd ze plotseling slap en was ze dood.

Ze is ruim 7 jaar mijn lieve vriendinnetje geweest en ik kan nog steeds niet geloven dat ze er niet meer is. Ik hoop nog elke dag dat ze 's morgens weer in de buitenren op ons zit te wachten en ons lieve kusjes geeft. En ik hoop dat Rockie haar niet al te erg mist, en dat hij nog lang bij ons mag blijven. Hij is dan al wel 11 jaar, maar volgens mij is hij een echt bikkel-konijn!

Petra

21 juni 2001