Afgelopen weekend zouden we weggaan en pas maandag terugkomen. Omdat ik ziek was gingen we zondag al terug.
Nijntje kwam wel uit de kooi, maar ze liep heel "dronken" rond.
De dierenarts die dienst had was nooit zo lief voor haar, dus zijn we maandagochtend gelijk naar onze eigen dierenarts gegaan.
Die heeft haar ter observatie gehouden.
Ze wilde niet meer eten. Hij zei dat als ze vandaag nog niet wilde eten, het er slecht uit zou zien.
Vanmiddag om 16.00 uur hebben we haar opgehaald en meegenomen naar huis.
Het leek net of ze weer een beetje bij kwam, want ze keek weer rond en bewoog een beetje.
Maar rond 20.00 uur begon ze te hikken (ze lag om de beurt bij mijn vriend en mij op de borst en op dat moment lag ze bij hem) en
ze gaf een kleine schreeuw en toen was het afgelopen.
Ze is vijf en een half jaar bij ons geweest en we missen haar nu al ontzettend.
Onze troost is dat ze in onze armen en lekker thuis is heengegaan.
Ook tussen ons en haar is de belofte gemaakt dat we elkaar bij de regenboogbrug zullen treffen....
Nijntje, we houden zoveel van je. Je was ons kleine meisje. Vanaf het moment dat ik je in de vitrine van de dierenzaak zag, wist ik
dat je mijn kleine meisje was. Je hebt ons zoveel plezier en blijdschap gegeven deze jaren! We hebben zo om je gelachen (en gehuild)!!
We hopen dat je gelukkig bent waar je nu bent en dat je er zult zijn wanneer wij ook die brug over gaan.
Je zult voor altijd bij ons zijn.....
Dag lieverd, dag stinkerbell...........
Liefs baasje Chris en vrouwtje Astrid.
