Mimus
29-12-2000
Mijn oude vrouwtje Mimus is na 11 jaar naar de bridge gegaan.
Ze was een prachtige meid, met veel noten op haar zang en ze was bijzonder lief. Om te illustreren hoe apart ze was zal ik een gedeelte van een verhaaltje over haar citeren, het heet: Prinses op de erwt:
"Mijn huisgenootje had een hoofdkussen over en ik dacht meteen aan de konijnen. Ik dacht "leuk", in een doos leggen en daar dan hun dekentje erover heen, kunnen ze lekker graven en in springen of gewoon op relaxen. Ik had het eerst dus ook in de konijnenkamer staan, waar mijn jonger meiden verblijven. Maar toen ik Mimus haar wekelijkse bad had gegeven (ze heeft een kapot lipje en last van snot, dus dat wordt wel eens erg smerig, en ze houdt ervan als ik haar borstel en was met een sponsje, dat noem ik dus in bad gaan) zette ik haar uit te drogen voor de kachel (we hebben heel ouderwets gaskachels in huis) in het doosje met het kussen. Ik had er maar voor de zekerheid iets overheen gedaan zodat ze er zeker weten in zou opdrogen en niet verkouden zou worden. Maar dat was niet nodig, hoor. Sinds maandag zit ze er al in…. Ze gaat er alleen uit om in de kooi wat te eten en te drinken en haar behoeften te doen. Ze vind het fantastisch! Maar een probleem, van al dat lekkere zitten krijg je wel het luiheidsyndroom, en wat doe je dan als je een rozijntje wil??? Nou dan ga je proberen rechtop te staan. Maar dat kan je natuurlijk als oud konijntje niet echt meer en dan val je om, maar dat deert niet. Je valt namelijk lekker in een heerlijk zacht kussen, en dan krijg je als troost zeker wel een rozijntje (of 2)."
Zo was mijn vrouwtje ten voeten uit! Ze was al heel oud, en daardoor minder mobiel, maar ze had het perfecte mensslaafje: mij. En ze wist precies hoe ze mij moest laten bedienen. Ik wist wanneer ze haar andijvie wilde en wanneer ze een snoepje wilde, wanneer ze wilde dat haar kooitje werd verschoond enzovoorts. Ik zal het missen haar bediende te zijn, ik mis haar gesnotter en haar gelik, ik mis mijn prinsesje. |