Lieve Miep,

Je was onze steun en toeverlaat.

In de dierenwinkel viel ik meteen op je, zo'n lief koppie en zo nieuwsgierig,
Eenmaal thuis ging je gauw op ontdekkingstocht. Kranten verscheuren en met Donald Ducks rennen vond je geweldig. Ook met papierdozen kon je je lol niet op. Wat hebben we vaak om je gelachen.
Aan het eind van al die activiteit hield je ervan om uitgebreid geknuffeld te worden. En dat deden we maar al te graag.
Je had een eigen karakter. Als je uit je hok wilde, liet je dat maar al te vaak merken door de hele tijd aan de tralies te knagen. Als je op de bank wilde, kon je het rustig een hele avond volhouden door erop te springen en er door ons weer afgezet te worden. Je liet duidelijk merken wat je wilde.
Al snel waren we aan je gehecht en hoorde je gewoon bij ons.

Toen we op vakantie gingen, brachten we je naar een goede vriendin waar je al vaker geweest was. Een moeilijk moment toen we je bij haar achter moesten laten.
In deze vakantie ben je ziek geworden en al snel gestorven. Groot was ons ongeloof en verdriet toen het we hoorden. Je was zo gezond en stond nog zo in het leven, je was tenslotte pas 10 maanden.
We hebben niet eens afscheid van je kunnen nemen.
Lieve Miep, was je nog maar hier. Ik heb het gevoel je in de steek gelaten te hebben. We missen je zo verschrikkelijk.

Ik hoop dat je het in je korte leventje fijn bij ons gehad hebt. We hadden je zo graag nog veel jaren bij ons gehad en een fijne tijd gegund. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.
Maar in onze herinnering zul je altijd blijven leven.

Lieve Miep, rust zacht.
We houden van je.

Je baasjes, Mary-lene en Bastiaan.