Je was nog zo klein en nog maar 9 weken jong,
je haartjes waren zo zacht als dons,
je nieuwsgierigheid naar alles om je heen
maakte me steeds weer aan het lachen.
Als je bij me op schoot zat dan likte je mijn handen
en kroop je in mijn nek.
Toch mocht ons geluk niet langer dan
drie weken duren.
Waarom, dat zal ik me altijd blijven afvragen.
Als je een oud konijn was geweest,
dan had ik ook veel verdriet gehad,
maar dan was je rust wel verdiend.
Nu is mijn verdriet bitter,
toch heb je nu geen pijn meer.
Speel met al je vrienden Midas
en denk af en toe aan mij.
Ik hou van je.
Claudia
