Meneer Konijn gaat dood..

Vandaag ben ik weer met je naar de dierenarts geweest. De 5e keer al deze maand. Je oogjes worden ineens blind van de staar. Met het ene oog zie al bijna niets meer en met het andere oog kun je nog wel wat zien. Maar voor jou is dat geen ramp zegt de dierenarts. Je kent je omgeving goed en die kun je ook op de tast nog vinden. Gelukkig gaat het wel al beter met je infectie. Je hebt verminderde weerstand. Dus blijven we je maar antibiotica geven. En voor de mindere dagen een aspirine. En toch…we weten dat je einde nabij is. Maar je geniet nog van het zonnetje, je vind je banaantje nog steeds erg lekker, alleen… je bent oud, al 9 jaar. Een oude grijze man ben je geworden meneer Konijn. En ik laat je nog even genieten van je oude dag, ook al komen die met alle gebreken. Maar zolang je geen pijn hebt, zal ik goed voor je zorgen ook al weet ik dat dit geen maanden meer zal duren. Ik haal de herinneringen op van het moment dat je geboren bent tot nu. Je bent een eigenzinnig konijn, met een hele sterke eigen wil. Leuk vond ik dat. Ik was ook ontzettend trots op het feit dat je via het kattenluik naar buiten ging om je behoefte te doen en als je zin had weer naar binnen kwam. Hoe je graag de baas was over de buurt katten. Je joeg ze met gemak de tuin uit! Geweldig vond ik dat. En nu zit je te keuvelen met de tamme merel in de tuin. Je eet een beetje gras, je gaat weer eens even liggen met dat stramme lijf van je en je laat je heerlijk knuffelen, iets wat je nooit op prijs stelde, maar nu kom je er zelfs voor. Het zal niet lang meer duren, ik weet het , het maakt mij zo verdrietig, dus ik verwen je nog even helemaal op je oude dag. En als je echt niet meer kan dan moet je maar gaan, het leven hier achterlatend. Ik zal je gaan missen….

Miranda