Max hadden we 5,5 jaar geleden bij een tentoonstelling via de fokker gekocht. Hij was afgekeurd vanwege een of ander vlekje wat niet deugde, hij was toen 1 jaar. Eerst dachten we dat hij wat sloom was, het was een echte dwerg. Hij was zwart met een witte onderkant en woog maar 1 kilo.

We namen hem mee in een lege gevulde-koekendoos. Thuis hadden we een groot hok voor hem en toen we hem erin lieten was hij gelijk al thuis. Het enige dat hij toch vaak eng vond nog (en dat kwam door al die keuringen) was als je hem oppakte.

Max had het al gauw naar zijn zin en mocht lekker rond huppelen in de kamer. Het bijzondere ook aan Max was dat hij nooit ergens aan knabbelde als hij rondliep dus alles kon op zijn plaats blijven. We hadden een mooi speelhuisje voor hem waar hij op 3 manieren in en uit kon, dat vond hij heerlijk.

Max at altijd goed en was altijd enthousiast als hij eten kreeg, alleen maar droog voer, geeneens wortels, dat at hij niet. ‘s Avonds rende hij door de kamer, achter het gordijn rondjes rennen dat vond hij heerlijk. Als we thuis kwamen zeiden we altijd eerst Max gedag en hij kreeg dan een koekje. Deed je dat niet gelijk ging hij wel eens aan het rek rammelen, van hé je vergeet wat!

Als we met vakantie gingen brachten we Max naar vrienden die 2 honden hadden. Ze waren allebei gek op Max, het waren dikke vrienden. Als we Max dan weer kwamen halen waren de honden boos en gingen om zijn hok staan en jankten en blaften zo van .....afblijven, hij blijft hier!!!!!!!!!!

Afgelopen zaterdag kwamen we weer terug van vakantie en weer boze honden en Max mee. Het ging goed maar hij had wel meer gelegen zei ze. Thuis was hij er nog uit geweest en gerend en wat gegeten, maar zondag lag hij erg veel en kwam niet direct op zijn eten af. Hij had die dag wel wat gegeten maar niet veel en hij lag erg veel. We dachten misschien moet hij even bijkomen, maar maandag werd het nog minder. Toen hij dinsdagmorgen niet op zijn eten afkwam zijn we gelijk naar de dokter gegaan. Deze voelde een bult bij zijn buikje en zei dat het niet goed voelde en hij had ook pijn.

Ze hebben hem geopereerd om te zien wat er was, maar al gauw bleek dat er niets meer aan te doen was. Hij had een groot abces en verklevingen in zijn darmen, waardoor er een stukje weggehaald moest worden en zo'n operatie is voor een konijn niet haalbaar, dan zou hij alleen maar pijn houden en dat wilden we niet. Ze hebben hem niet meer uit de narcose laten bijkomen.

We hebben hem op schoot gehad en nog afscheid genomen, hij kreeg nog een prikje om rustig in te slapen.

Pars