Mijn allerliefste Max,

Je bent twee jaar bij mij geweest. Daarvoor heb je een aantal jaren bij mensen gewoond, die jou zwaar hadden verwaarloosd. Je woog nog maar amper een kilo, je nageltjes waren in je voetzooltjes gegroeid, je was erg angstig en je kon flink bijten, toen je hier pas woonde. Vooral met eten geven. Je gromde en je viel mij aan, of ik nu wel of geen eten voor je had. 

Met al mijn liefde, met eindeloos geduld, met al mijn goede zorgen en al mijn tedere aandacht, heb ik je langzaam zien veranderen tot een lief, sociaal, mollig en blij konijn. Je broodmagere koppie veranderde tot een mollig, lief, grappig snoetje. Je ronde oortjes, je grote donkerbruine ogen, je zwart-wit gevlekte vacht..... Nu woog je twee kilo en twee ons.

Je was mijn troetel. De eerste weken was je mijn zorgenkindje. Je genoot zo intens van je rust, van je schone hok en van je eten, wat je altijd naar binnen bent blijven schrokken uit angst om niks meer te krijgen. Je liep mij overal achterna, als je los liep. Je draaide dan om mij heen en wilde met mij spelen. 

Ik heb nog Joris en Jennie, het meest verliefde konijnenstel wat ik ooit heb gezien. Ik heb nog Babet, mijn altijd om snoepjes gillende cavia. Ik heb nog mijn naamloze goudvis, die langzaam rondjes zwemt en nooit naar mij kijkt. Maar ik heb mijn innig geliefde Max niet meer..... 

Een leeg plekje in mijn huis. Een groot gat in mijn hart. Wat zal ik je vreselijk missen. Dag lieve jongen! Speel maar fijn met je vriendjes in de eeuwige groene weiden. Het ga je goed. En denk af en toe nog eens an je vrouwtje. Dag lieve Max.....

Hele dikke knuffel van je vrouwtje, Irma.

In memoriam:

Max

Het is 24 juni 2004 precies een jaar geleden dat ik jou heb moeten laten inslapen. Twee jaar lang heb je bij mij gewoond, na een paar jaar vol van ellende bij andere mensen te hebben gezeten.

Dat smerige, kleine, plastic rothokje van 60 bij 30 cm..... Jouw grote angstogen..... Je was zo broodmager..... Je afschuwelijk lange nagels.....

Bij mij bloeide je op tot een schat van een gezellig, sociaal, mollig en aanhankelijk nijntje. Ik heb je al mijn liefde gegeven. Jij gaf mij al je liefde terug.

Liefste Max, ik mis je nog dagelijks. Ik had je nog zo graag wat fijne jaren gegund. Je huppelsprongetjes achter mij aan, je smekende bruine ogen om wat aandacht, je enthousiasme als ik met wat lekkers bij je hok kwam, je nieuwsgierigheid die je overal je neus in deed steken, je genietend languit neerploffen op je zij.....

Mijn lieve, lieve, lieve Max: ooit hoop ik je weer eens terug te zien. Dat we weer samen kunnen knuffelen. Ik met mijn hand aaiend over jouw koppie en jij met je tongetje likkend over mijn andere hand. Maar geniet nu maar fijn met al je nijnenvriendjes in de eeuwige groene weiden.

Dag lief klein vriendje van mij. Ik zal altijd van je blijven houden. Mijn leven lang.