Martijn  

 terug Hier een gedichtje over mijn konijn Martijn. Hij was mijn derde konijn, maar de eerste waar ik helemaal verantwoordelijk voor was. Hij kwam als ik zijn naam riep, en als ik om een kusje vroeg, kwam hij met zijn neusje omhoog...

in de winkel ben ik voor hem gezwicht
het was liefde op het eerste gezicht

ik beloofde echt goed voor hem te zorgen
en niet alleen tot de dag van morgen

het was echt een heel lief konijn,
hij luisterde naar zijn naam: Martijn

knuffelen wilde hij graag
hij was een echte blaag

vrolijk huppelde hij rond
en vaak zat hij op de grond

tot op een hele kwade dag
hij maar stilletjes in zn kooi lag

medicijntje hier, spuitje daar
en toch lag hij maar

op mn verjaardag heb ik het besluit genomen
hij moet uit zijn lijden komen

na al die jaren vol plezier
toen was hij niet meer hier

nu ligt hij in Viviana in Prinsenbeek
en ik rij er langs, bijna elke week

bij zijn grafje staat een stenen konijn
rust zacht, mijn lieve Martijn

Renate