Lieve Luna,

Mijn moeder heeft net al een mooi stukje over je geschreven de tranen staan in me ogen.....
Veel te kort ben je bij ons geweest twee weken ik hoop dat het twee goede weken voor je zijn geweest.....
Toen we je ophaalde uit de dierenwinkel was je al niet helemaal in orde veel te mager en klein, maar ik kon je daar niet laten zitten, ik was helemaal weg van je dat lieve kleine koppie en die mooie bruine ogen.
Je was echt mijn kleine meid en het doet zo zeer dat je er niet meer bent mis t lekker kroelen met je en je vrolijkheid.
Het ging zo goed voor mijn gevoel je at voor twee en was zo vrolijk... En dan opeens dit lig je daar in je kooi en je kan niks meer doen met spoed naar het dierenziekenhuis. En daar wachten voor de deur op de arts tot ze kwam wou ze het liefst zelf gaan halen het duurte veelste lang voor mijn gevoel. Ze neemt een kijkje in de kooi echt zegt we gaan dr een spuitje geven hier kan ik niks meer voor doen.
Mijn reactie was van dacht het niet zorg er maar voor dat mijn kleine meid weer mee naar huis kan maak haar aub weer beter. Daar sta je dan de arts zegt dat er echt niks meer aan te doen is het is een hersenbloeding geweest.....
Je gaat er vanuit dat hun weten wat ze moeten doen en leg je maar neer bij de beslissing. Het doet zo zeer zo ben je er voor aan t zorgen en nu is ze weg en kan je er niks meer aan doen..........

Rust zacht lieve luna we missen je