VOOR LEMMY

Je was mijn allerbeste vrind.
Ik hield zo veel van jou.
Je was mijn enige kind.
Waarom was je er maar zo kort in mijn midden.
Ik wilde nog zoveel met je doen.
Ik heb 2 dagen om je zitten te bidden.
Maar het mocht niet zo baten.
Je was al te ver weg van mijn.
En heb je vanmorgen mij voor eeuwig verlaten.
Het doet mij nu zo pijn.
Het is zo stil zonder jou.
Ik denk dat ik nu even niet meer een tijdje gelukkig kan zijn.
Dus laat mij nu maar even alleen.
Weet niet wat of hoe te doen.
Kan alleen maar denken..........
Aan de tijd met lemmy van toen.

Ik mis hem zo erg.
Vooral het getrippel en de aandacht
Dit gaat mij door merg.
Vooral het gebeurde vanacht.
Ik was er weer eens niet bij.
Zodat hij nu net tussen mijn man en mij de overgang niet meer heeft kunnen bekracht,
en dus ook niet meer heeft gewacht.
Het doet heel veel pijn in mijn hart.
dit is het ergste wat mij ooit is overkomen.
Had hij nog maar 10 minuten gewacht.
Ik was onderweg en was pas 5 minuten te laat gekomen.
Maar nu moest hij alleen gaan.
En dat vind ik het allerergste.
Ik was liever bij hem zo dat hij samen met mij kon gaan.

Dit gedicht wil ik graag opdragen aan mijn lieve konijn lemmy die op maandagochtend heel plots is overleden.
Het was op de spijsvertering was gestopt.
Hierbij wil ik mijn verdriet delen met mensen die ook een konijn moeten missen.
Zie foto voor mijn allerliefste lemmy.
Alvast bedankt voor het lezen en delen ervan.
groetjes amanda verhoeven

Mijn man en ik waren vorig jaar op vakantie naar mijn schoonzus.
Die woont namelijk in groningen en komt dus niet zo vaak naar het brabant waar ik woon.
Dus wij daar heen.
Zit er een konijn bij haar buiten helemaal verwilderd en alleen gelaten in een vies buitenhok.
Ze had het zelf op het moment te druk voor haar beestjes en dus werd de aandacht voor het konijn minimaal.
Mijn eerste gedachte was al gelijk die neem ik mee.
Tot mijn grote ontsteltenis bleek het ook zo te zijn dat ze er eigenlijk niet meer voor kon zorgen en dus vanaf wilde.
Geen moment over gedacht en dan ook gelijk ja gezegd.
Maar toen kwam de rest.
Hoe komt ze naar brabant en een kooitje spulletjes.
Dus alles geregeld op een bloedhete dag met minstens 3 uur rijden zijn we dan toch de poging gaan maken om haar te gaan redden.
Want voor ons (mijn man en ik) leek het ook net wel een reddingspoging.
Wij dus snel naar huis met een groot konijn op de achterbank.
Kooi en alles in de plaatselijke dierenwinkel gehaald.
Gelukkig is de reis goed verlopen.
Maar zoals jullie weten kan dat fataal zijn voor een konijn.
Maar je moet iets als ze daar zou blijven zou het ook fataal worden.

net bij ons 1ste dag


Evy week 19 geboren

Thuis meteen een check-up gedaan en ze was gezond.
Alleen een beetje aan de dikke kant en wat sloom van het niks doen.
Ze was al wat ouder dat zag je al aan het grijze snoetje maar ik dacht die heeft nog goed een tijd te gaan.
En ze leefde steeds meer op.
En zo aanhankelijk.
Ze sliep zelfs bij mijn voeten eind s'nachts op bed.
Had dit nooit verwacht en totaal beduusd was ik dan ook toen ik thuis kwam s'ochtends en ze lag op haar lievelingsplaats onder het bed in een plas water.
Heb op de kop af 1 jaar plezier van lemmy gehad en dat was mijn mooiste tijd van mijn leven.
Raakte op het moment dat lemmy kwam ook in de ww dus heb er de volle 8 maanden plezier mee gehad.
Nu ben weer net 2 maanden aan de gang en dan gebeurt het.
Was er altijd in de ww en nu ze mij nodig heeft gehad heeft ze alleen moeten sterven.
Vind dat het ergste van allemaal dat ik er niet bij was om haar pijn en angst te verzachten.
En voel mij ook heel schuldig ook om de aankoop van mijn nieuwe konijn Evy.
Schuldig tegenover lemmy zo van uit het oog uit het hart.
En dat is echt niet zo vergeet hem echt niet.
Maar voel mij ook schuldig omdat ik lemmy weleens iets te eten heb gegeven wat eigenlijk niet goed is voor haar.
Maar ze vind het zo lekker (b.v. nootje of een blaadje sla, broodkorstje).
Vraag aan jullie hebben jullie dat nu ook?
Heb het bij al mijn dieren die ik moet missen geef mijzelf altijd de schuld ervan en mijn hart is al bijna een moordkuil aan het worden.
Hoe doen jullie dat wil ik jullie vragen.

groetjes amanda,