Mijn lieve, lieve Tum-Tum en Koetje,

Ik heb er geen woorden voor zo erg mis ik jullie, en op de vraag waarom, krijg ik toch geen antwoord....

Wat ik wel weet dat jullie tijd bij mij veel en veel te kort was, maar dat ik wel oneindig van jullie hou!!!

Ga lekker spelen, en rennen en onzin uithalen (daar waren jullie toch zooo goed in....)
Tummetje ik en je mama missen je, je krijgt een dikke knuf van Dimpler,
En lieve Koe Dimpler mist je stiekem toch wel hoor =)

Ik hoop dat ik jullie gegeven heb wat jullie wilden,
En ik kom jullie ooit weer halen hoor, wacht op me...
Dikke kus en een oneindige knuf....

DIMPLER
29/3/2008 - 3/6/2013

Mijn Lieve Mama Dimp, Bambi met je grote ogen...
Helaas heb ik plotseling afscheid moeten nemen van je na ruim 5 jaar te mogen genieten van je capriolen....

Je kwam ook zo onverwacht bij mij, zoals ik vaker had gehad ben jij over mijn 2 meter hoge schutting gedumpt, en ook per ongeluk bij mijn toen nog ongecastreerde ram Buster beland, met als gevolg 31 dagen later een prachtige zoon Tum-Tum. Niet gepland, je was nog zooo jong, ik heb je geschat op 5/6 maandjes nog maar, maar wat een perfecte moeder. Je hebt helaas maar te kort mogen genieten van je inmiddels toen gecasteerde man Buster en na zijn overlijden je zoon Tummetje en de laatste jaren met Chuzzle waar sinds november 2012 stoere Norris is bijgekomen. Ja jij stond je mannetje wel, moest ook wel met deze 2 ondeugden,

Je problemen startten een maand geleden dat je last kreeg van je voorpootje, en aangezien je destijds bij mij over het hek gegooid bent had je toen last van een zwaar gekneusd voorpootje. Althans dat was de diagnose, maar ik heb dus rontgenfoto's laten maken 27 mei 2013 en toen bleek dat die poot waarschijnlijk niet gekneusd was destijds, maar gebroken. De stand was fout maar goed, met rust en pijnstillers zou het weer beter worden, aangezien je nogal druk bezig was geweest de laatste tijd en daar waarschijnlijk teveel druk had gekregen op de oude breuk. Je klonk ook wat benauwd dus ook antibiotica gekregen, maar afgelopen weekend kreeg je het zwaar, een heftige gas aanval. Flink aan de medicatie daartegen gezet, maar maandag was het nog niet veel beter, dus naar de dierenarts. Ik had een knoop in de maag, op de een of andere manier had ik al zoiets van jij komt niet meer thuis...
De dierenarts gaf je een flink onderzoek en merkte een knobbel in je buik en dat je benauwdheid ook was toegenomen i.p.v. afgenomen. Hij en ik kwamen tot de conclusie dat het beter voor jou was om te gaan spelen op de regenboogbrug met je man en zoon. Je bent heel rustig gegaan, je moet zo op geweest zijn, arme meis toch...
De Dierenarts wilde zichzelf en mij tonen dat die kanker ook in je longen zat en haalde zonder moeite een volle spuit vocht uit je borstholte. Dat was het vreselijke bewijs, dat ik je niet meer had kunnen helpen en dat je ook waarschijnlijk geen maand meer gered had... De dierenarts vond het alleen vreemd: die week ervoor heb je natuurlijk een roesje gekregen om goed op de foto's te komen en volgens hem zou jij daar nooit uitgekomen moeten zijn. Dan denk ik dat je nog even een weekje nodig had om afscheid te nemen van Chuzzle, Norris en mij, mijn stoere, lieve meid! Maar mijn mooie mama Dimpie, Bambi, je moet al een tijdje zoooo geleden hebben en ik had echt niks door!!! Dat spijt me zo erg, ik had je na het dumpincident beloofd dat je nooit meer zou lijden, en die belofte heb ik dus niet kunnen houden, het spijt me zo mooie meis...

Ik hoop dat je het nu goed hebt, geniet van je gezinnetje, en geef all mijn engeltjes daar een dikke knuffel. Vergeten doe ik jou niet, en ook mijn andere konijnen-engeltjes niet. Ik mis jullie allemaal nog heeel veel, maar jullie hebben nu rust, ooit kom ik jullie halen hoor!!
Dag lieverds, Dag mijn Dimpe-Dotje!!!!

Ingrid en Chuzzle en Norris