Lieve Hercules,

In 2004 kreeg ik je. Mijn zus had je stiekem voor me gekocht, als verrassing. Je zat nog in de doos van de dierenwinkel en je was piepklein. Ze had zelfs al een naam voor je bedacht. En niet 1 naam maar liefst 3. Bacchus Aurelius Hercules was het geworden. Maar ik noemde je Hercules. Vond zo'n grote naam wel stoer voor zo'n klein hummeltje. In het begin was je nog een beetje bang. Maar toen je meer aan ons gewend raakte werd je stoerder. Soms een beetje te stoer. Menig telefoonsnoer, tafelpoot en kerstverlichting moest er aan geloven. Maar ach, daar was je toch een knaagdier voor? En je was zo lief. Je verhuisde met me mee. Daar hield je je beter aan de regels. : ) Je hoorde bij mij. Lekker los lopen, mee snoepen van ijsjes, bedelen als ik brood zat te eten. Mijn lieve konijntje.

Ik vond je plotseling. Na 5 jaar nu een lege kooi in de kamer. Ik wist wel dat ik je zou missen maar dat het zo'n pijn zou doen...

Dag lieve schat. Bedankt voor alles. Ik hou van je. Kus Petra