Lieve Gizmo,

Jij was mijn vriendinnetje, mijn maatje. Jij was er altijd voor me. Ik heb altijd vreselijk veel van je gehouden en dat doe ik nog steeds.

Je werd plotseling ziek. De dierenarts wist niet precies wat er met je aan de hand was. Ik heb echt alles geprobeerd om je te helpen, maar het mocht niet baten. Op een gegeven moment kon het gewoon niet meer en moest ik je in laten slapen. Dat was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Ik mis je nog steeds, elke dag. En ik zal je nooit vergeten. Ik kan alleen maar hopen dat je nu ergens bent waar het mooi is en waar geen pijn of verdriet bestaat. En dat ik je daar misschien ooit weer tegen zal komen....