Jij hebt tijdig afscheid van ons genomen.
Je wist meer dan wij, dat is de natuur.
Diezelfde natuur heeft je ook van ons weggenomen.
Je stierf rond het ochtenduur.
Je was niet alleen, we waren zoals altijd gedriet.
Jij gaat en wij blijven achter met veel verdriet.

Rust zacht m'n troeteldier, m'n vriend, m'n knuffel, Boekeloek.
Ik hoor je niet, zie je niet, ik blijf naar je op zoek.
Eens komen we elkaar weer tegen en hoop dat je ons genomen oordeel milt zult
wegen.
Ons oordeel alleen, ECHT alleen, genomen in het belang van jou mocht niet baten.
We hadden je ziektebeeld toch tijdig in de gaten?

's Morgens vroeg nadat papa was opgestaan, was jij de persoonlijke mama wekker.
Met of zonder hulp op bed, was het met mama dikke pret. 
Het was een liefdevol intiem moment, jij was tenslotte mama's vent.

Lief mannetje,

24 maart 2001 hebben we je opgehaald in Hoofddorp. Jij werd het middelpunt in ons leven.
In de auto op weg naar huis stak je nieuwsgierig je hoofdje uit de doos. Thuis aangekomen lagen we lekker te knuffelen, toen je bij papa ging liggen moest je plassen. Dat was nog eens een leuk begin. Je kon toen ook nog tussen de glazen tafel doorlopen, maar dat was al snel afgelopen want je kontje pasten er niet meer door. Je werd een vrolijk konijn dat graag bij ons in de buurt was. Waar ik was, daar was jij ook. Hele gesprekken kon je met me voeren met je gemompel. Op zondag kregen we altijd ontbijt op bed van papa en dan lag er ook altijd iets voor jou op het bordje. Iedere ochtend kwam je me wakker maken en keek ik als eerste in jou mooie bruine ogen.’s Avonds bracht je me naar bed en mocht je lekker blijven liggen totdat papa klaar was met douchen. Je vond het niets als we op vakantie gingen, maar ook dan kreeg je veel aandacht van opa Sjouk of van andere opa en oma. We hadden het idee dat je altijd iets dikker terugkwam. Waar we ook waren, we moesten je iedere dag even bellen en mama moest de telefoonrekening dan ook wel verdedigen bij papa. Maar ook hij wilde weten hoe het met z'n mannetje was. Je kon ook zo'n happy bunny sprong maken en vreselijk gek doen. Je kon me aan het lachen maken, en troosten me als ik verdrietig of boos was. Je was niet ons konijn, je was ons kind, ons allessie.

We wisten dat je tandjes er weer aankwamen want dat had de dokter gezien met de inenting. Toen het zo warm was wilde je niet zoveel eten en later wilde je helemaal niet meer eten en drinken en daarom zijn we direct naar de dokter gegaan. Je leek niet ziek, want je sprong vrolijk in je box. De dokter heeft toen een inschattingsfout gemaakt en na je temperatuur te hebben gemeten besloten om je direct te behandelen (onder narcose). Wij zeiden tegen de dokter dat we het beste voor jou wilde, zodat we je weer zo snel mogelijk mee naar huis konden nemen en je weer lekker konden vertroetelen. Toen ik je kwam ophalen was je nog zo suf en eigenlijk ging de narcose niet echt over. Je moest zo snel mogelijk gaan eten als je uit de narcose was bijgekomen. Verleden jaar was je al snel weer aan het huppelen. Ik heb nog 2 keer de dokter gebeld voor raad, want je bleef zo suf en rusteloos. Ik moest het anders maar uiterlijk de andere ochtend proberen om je te dwangvoeren. De hele dag hebben we liggen knuffelen en soms wilde je even met rust worden gelaten. Je favoriete witlof en krentenbol wilde je niet opeten. 's avonds kreeg ik nog een kusje en ook met papa moest je nog even kroelen en je nam weer een beetje water. 's Nachts hebben we je bij ons neergezet met wat extra's van je favoriete hooi en deden we regelmatig het licht aan. Je lag bij je etensbakje en ik kreeg een knuffelduwtje, dus ik dacht "dit komt wel goed". Toen is mama even in slaap gevallen en toen papa om (29/6/05) 6.20 uur uit bed ging lag je dood in je paleisje. Je lag er heel mooi bij met stralende ogen. Vanaf dit moment staat de wereld stil. Na een gesprek met de dokter en informatie via internet kwam ik erachter dat een konijn niet 24 uur zonder eten mag en dat je maximaal 12 uur na een operatie moet eten. WAAROM ZIJN ZE NIET DUIDELIJK GEWEEST, WAAROM GAVEN ZE HET VERKEERDE ADVIES, WAAROM, WAAROM. De dokter zegt nu ook dat hij nooit het risico had mogen lopen en je eerst had moeten dwangvoeren om je te stabiliseren, ook later op de dag hadden we je toch moeten dwangvoeren, maar niemand die ons dat duidelijk heeft verteld. Dat was ook niet nodig geweest als je eerst had gegeten. Maar wij worden hier echt gek van verdriet en krijgen jou er niet mee terug. Wel zijn we dankbaar dat je 4,5 jaar bij ons bent geweest en je zal altijd ons kindje/mannetje blijven. Je hebt een mooi plaatsje in de kast dichtbij je hoekje waar je paleisje stond. Ik hoop dat we elkaar later weer zullen terugzien en weer lekker kunnen knuffelen en ravotten. Als we op vakantie gingen fluisterde ik ook altijd in je oor dat ik toch wel altijd en overal aan je dacht, 10.000 kusjes voor iedere dag. Dag aller allerliefste konijnenkind van de wereld. Papa en mama houden heeeeeeeeeel veel van je. Je bent en blijft het liefste konijn van de wereld en zullen iedere dag aan je denken. Dag mannetje, dag zachte beer, rust zacht. Papa & Mama