Lieve Floris

Ik ben er kapot van. Verdrietig. Vol ongeloof. Hij was veel te jong, dat maakt het nog pijnlijker. Net als dat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Het is verschrikkelijk. Ik mis hem. Ik mis Floris. Ik mis zijn ondeugende blik, ik mis het dat hij niet meer naar mij toe komt sprinten als ik hem roep. Ik mis zijn lompheid. Ik mis Floris, mijn Floris.

Hij laat Roos achter. En elke keer als ik haar aankijk word ik herinnerd aan het gemis.

Het kan toch niet zo zijn dat hij er niet meer is? Ik kan het gewoon niet geloven. Ik wil het niet geloven. Ik wil hem dichtbij me, ik wil hem nog niet kwijt.

Ik ben er kapot van. Ongeloof. Het doet zo'n pijn. Ik kan het gewoon niet geloven. Mijn lieve grootste Floris vriend.. Wat heb je nou gedaan. Mijn vriend.

Barbara.