Ze is vaak ziek geweest, ook als wij op vakantie gingen en ze bij mijn tante verbleef was ze een hoopje ellende. Ze miste mij (ons).

De laatste weken werd ze zieker. Ze had een wondje aan haar poot, onstoken oogjes en ze at niet meer en dronk niet meer omdat er haakjes aan haar kiezen zaten. Ze werd gisteren geopereerd, terwijl ik met school op excursie was naar Rotterdam. Ze werd onder narcose gebracht en haar kiezen werden netjes bijgeslepen.

Maar het mocht niet zo zijn..Flappie kwam niet meer uit de narcose. De dierenarts heeft haar onderzocht en ze bleek ook nog iets aan het hart te hebben.

Ik wist niks van dit alles en ik kreeg een smsje. Ik geloofde het niet, het was niet waar! Hij zei maar wat gewoon!

Maar het was wel waar. Ik barstte in tranen uit, en heb ook de hele dag zitten huilen.

De gedachte dat Flappie weg is heel pijnlijk. Ze is er gewoon altijd voor me geweest. Dat lieve pluizebollie met dat schattige snoetje. Ze hoort gewoon bij mij en ik weet ook zeker dat ik nooit nog zo'n konijntje vind als mijn Flappie.

Ze zal mijn konijntje blijven. Voor altijd.