Lieve Flap

Toen we je net hadden was je heel rustig en stil. Maar dat werd al snel anders. Jij was altijd heel vrolijk en als we voorbij liepen dan moesten we je gewoon aaien je sprong altijd tegen het hek op. Zelfs een keer erover heen. Je was altijd ons vrolijke en lieve konijn.
Je was wel is ziek dan gingen we naar de dierenarts en dan was je na een paar dagen weer de oude.
De laatste tijd was je heel rustig. Je sprong niet meer op je hok en bleef vaak binnen in je hok zitten. Tot dinsdag avond ik wilde je eten geven, toen zat jij daar met een hele dikken opgezwolen buik. Je piepte. We zijn meteen met spoed naar de dierenarts gegaan. Het bleek of een tumor in je blaas of een onsteking te zijn. We kregen Antibiotica mee.Ik heb je met babyvoeding nog proberen eten te geven want zelf at je niks meer. Maar omdat je niet poepte of plaste was dat ook een probleem. De volgende dag bleef ik thuis om voor je te zorgen. Toch hebben we 's middags de dierenarts gebeld want je knapte niet op. De dierenarts wist zeker dat het een tumor was. Toen moesten we dus het moeilijke besluit nemen om je in te laten slapen want er was niks aan te doen. We konden je nog een paar dagen houden maar dat was ook zielig je piepte en knarsetanden van de pijn. Je plaste bloed, je was ook bleek geworden zij de dierenarts dus je had al veel bloed verloren. We hebben heel veel verdriet gehad. Dat onze flap dit nou moest overkomen,,,

Lieve Flappie ik hou heel veel van jou en zal je nooit vergeten.
15 juli 2001* - 14 maart 2007