Een verhaal over mijn lieve hangoor, Flappie

.
We gingen naar de dierenwinkel, in 2001.
We gingen erheen om een vriendje voor mij te zoeken, als mijn moeder en vader het te druk hadden.
We vonden daar precies wat ons beviel: Een konijn genaamd Flappie.
Een licht en donkerbruin konijntje. Een hangoortje. Ze was toen nog maar klein,
maar het was een levendig konijntje dat vaak met uiterste liefde op onze schoot ging.
We hadden het heel leuk samen en ik voelde me nooit alleen.
Altijd in het hok binnen en lekker buiten in de zomer met de lekkere warme dagen.
Een paar jaar later waren we wat ouder maar het was altijd het zonnestraaltje in huis.
Ze was lief, levendig en grappig om te zien als ze steeds probeerde op het plastic plateautje te springen. Of als ze speelde met haar voetballetje van stof.
In 2008, toen we naar Overijssel waren verhuisd, hadden we een huis met een kippenhok. Ze groef steeds tunneltjes onder de grond.
Gelukkig was ze nooit ontsnapt.
Ook steeds als je in de serre kwam en je kwam dichtbij het hok, dan probeerde ze om naar je toe te komen. Zo schattig dat je wel gek zou zijn om haar niet te aaien.
In het laatste jaar hadden we ontdekt dat ze het heel leuk vond om met een wc rol te spelen, dus erg schattig en grappig om te zien.

Maar een paar dagen geleden voelde mijn ma een bobbel bij haar buik.Ik voelde ook dat ze magerder was geworden, want je voelde haar ruggegraat.
Dus is mijn ma naar de dierenarts gegaan om het te laten bekijken.
De dierenarts stelde voor om de volgende dag een echo te maken, dus een foto van haar lichaam vanbinnen. Want de dierenarts vond meer van die bobbels.
De volgende dag was de echo gemaakt en het scheen dat ze veel soorten van kankergezwellen had. En de dierenarts had ook ontdekt dat ze bloed verloor.
En een ontsteking in de buik had de dierenarts ontdekt. En de dierenarts zei dat ze anders onder veel lijden toch over een paar weken dood zou gaan.
Dus hebben we haar laten inslapen.

Dat onze Flappie, zo'n mooi, lief hangoortje, aan zo'n vreselijk einde is gekomen betekent niet dat ze uit ons leven is verdwenen, ze mocht van de dierenarts worden begraven.
Mijn pa heeft een kistje gemaakt en ik heb daar wat op geschilderd. Toen hebben we afscheid genomen.
Maar ze zal nooit weg zijn, ze zal altijd in mijn hoofd blijven en bij mij blijven.
Ze zal altijd naast mij huppelen om mij te beschermen en bij mij te blijven. Ik hoef niet bang te zijn dat ze me vergeet want dat doet ze niet. Overal zal ze bij mij blijven.

En iedereen die dit leest ook niet. Is jouw Flappie ook dood? Ga dan na jouw dood naar Regenboog Brug. En jullie zien elkaar weer.

Maar als ik dood ga, ga ik naar Regenboog Brug om mijn allerliefste Flapje te zoeken.
Daarna gaan we over de regenboog naar de hemel om daar voor eeuwig bij elkaar te zijn.

Gemaakt door David