Chippy was het liefste konijntje van het nest. Hij was ook de kleinste. Een konijn van het nest was met 8 weken bijna net zo groot als de moeder en Chippy was nog kleiner dan de konijntjes van 5 weken. Hij was ook heel erg tam. De andere waren dat ook, maar Chippy vond ik wel de tamste. Ik gaf hem elke dag heel veel aandacht. Ik aaide en knuffelde hem en liet hem loslopen. Hij mocht altijd met mij mee de dieren voeren, dan mocht hij op de houten tafel tussen de spullen doorlopen, dat vond hij heel leuk. Ik liet hem ook vaak op de dakken van drie hokken die naast elkaar staan lopen, en in de ren natuurlijk. Ik heb zelfs een keer een caviatuigje gekocht om met hem te wandelen. Wel in de tuin anders staat het nogal voor lul.

Als de andere konijnen ontsnapt waren en los in onze tuin liepen, kreeg ik ze niet zo makkelijk te pakken. Maar Chippy kon ik zo aaien en oppakken, hij ging gewoon door met gras eten. Het was echt een schatje. Ik snap niet waarom nou net hij moet dood gaan. Altijd de liefsten gaan dood. Net als mijn andere konijnen Tijgertje en Minie.

Ik zal Chippy echt nooit vergeten, omdat het een van de liefste konijnen is die ik ooit heb gehad. Ik vond hem zelfs nog liever dan zijn moeder.

Ik denk maar zo, Chippy zal nu bij Tijgertje en Minie zijn.

Lieve Chippy, ik weet dat je het nu goed hebt, maar ik mis je heel erg...

Kussies je baasjuh

(bedankt aan de mensen van de KonijnenGroep voor de steun)