Lieve
Chipie
Het is nu 3 dagen geleden dat ik mijn maatje ben verloren Chipie was 4,5 jaar oud
Elke dag sta ik te huilen en te staren naar de lege plek in de kamer ik mis het geren en het vragen om aandacht, je was mijn echte maatje.
's-Avonds samen op de grond en lekker knuffelen en ineens lig je de volgende ochtend hulpeloos in je kooi je wil wel maar het lukt niet ik heb je nog water gegeven en een worteltje voor je gepureerd en je deed je best en ik weet dat je wilde uiteindelijk was het eindelijk tijd om de dokter te kunnen bellen en gelukkig mochten we meteen je kreeg een infuus en de arts gaf ons hoop je had een middenoor ontsteking het zou wel goed komen.
Met weemoed lieten wij je achter in de hoop je 's-avonds te mogen halen wij blijven ijsberen in de kamer, plotsklaps belt de arts dat het niet goed met je gaat en er ook geen goed vooruitzicht voor je is en wij spoeden ons naar je toe.
Je ligt daar zo hulpeloos met dat infuus in je pootje met het horen van mijn stem hef je je hoofdje op met als of je wil zeggen ik ben er nog baas maar tegelijkertijd gooi je je eten eruit. Het zwaarste besluit uit mijn leven moet komen en dat is dat ik niet meer wil dat je nog verder zal lijden maar God wat doet dat pijn!!!!!!
Nog geen half uur later lig je thuis op mijn schoot en rollen de tranen over mijn wangen ik weet me geen raad. Nu 3 dagen later lig je in de tuin en zal er elke avond een kaars voor je branden maar mijn leven wordt nooit meer zo mooi als met jou!!!!!!
Lieve Chipie bedankt
Ramon Hamstra
