Liefste Charles, Chars...

Wat heb je ons verdrietig achtergelaten. Puppie Tommie staat voor je hok te kwispelen en wacht tot je naar buiten komt... Vorige week gingen we gewoon een weekje op vakantie, maar we wisten niet dat we je nooit meer levend zouden zien... Tot je gisterochtend opeens besloot dat we het wel verder zonder jou af konden. Hoe heb je dat nou kunnen denken maf konijn!!! Je had nog minstens tien jaar bij ons moeten blijven!!! Hoe kon je ons zo laten schrikken? Nog geen anderhalf jaartjes oud... Altijd vol energie, hongerig, spring-in-het-veld... Gekke rooie meid, we kunnen niet met droge ogen langs je lege hok midden in de kamer! We hebben je niet eens nog even kunnen knuffelen. We hebben niet eens de kans gehad je te smeken bij ons te blijven. Zo was je er, zo was je een dood konijn in een sms-bericht... Nog nooit hebben we zo weinig zin gehad om terug te gaan naar huis... naar jouw lege plek...

Geef Chris en Tijnkonijn een dikke knuf van ons daar in de konijnenhemel. En weet dat Tommie zonder jouw opvoeding nu op moet groeien voor galg en rad! Hij geeft je een dikke lik over je lange hangoren.

We zullen altijd met een grote grijns aan je denken. Want je maakte ons altijd zo graag aan het lachen! Maar eerst moeten we nog heel wat traantjes kwijt, als je dat maar weet!

We houden van jullie daar bij de regenboogbrug lieve pluisjes van ons!
 

Michael en Melissa, Tommie en Popeye.