In maart 2004 kwam je bij ons wonen. Oh, wat was je klein en snoezig. Al snel maakte je deel uit van ons gezin. Eerst voorzichtig de kamer verkennen en ons leren vertrouwen. Met drie dagen was je al zindelijk!

In je puberteit was je een echte dondersteen. Keihard rondjes rennen door de kamer en af en toe een hap uit de plinten nemen. Daarna kwam je moe en voldaan bij ons liggen en liet je je lekker knuffelen.

Eenmaal volwassen werd je wat rustiger. Je was heel nieuwsgierig. Graag sprong je via de bank in de vensterbank om door het raam naar buiten te kunnen kijken. Je had alles in de gaten en als er bezoek kwam moest je bij iedereen even snuffelen.
Het was zo gezellig om met jou op de bank te liggen. Je kwam zelfs bij mij onder de deken liggen. Onvergetelijk, jouw schattige koppie dat onder de deken uitsteekt! Je vond het zo fijn om geaaid te worden over je hoofd dat je er soms van in trance op je zij ging liggen.

We hebben heel wat zorgen om je gezondheid gehad. Je gebit moest vaak behandeld worden door de dierenarts. In oktober 2009 kreeg je kwaal op kwaal en werd je heel erg ziek. We hebben alles voor je gedaan maar we konden de strijd niet winnen. Op 16 oktober 2009 moesten we je laten inslapen. We missen je heel erg!

Lieve Caesar, rust zacht. Je hebt voor altijd een plek in ons hart.

Esther.