Bruintje
  Drie maanden geleden zag ik je voor het eerst op de kinderboerderij. Je was zomaar gedumpt. Ik gaf jou en nog 3 andere dumpkonijnen iedere dag te eten. Je reageerde elke keer heel enthousiast en blij. Je zag er heel grappig uit met je ene oor omhoog en je andere oor omlaag. Omdat je een mooie lichtbruine kleur had, noemde ik je Bruintje. Op die naam reageerde je meteen; ik denk dat dat je echte naam was.

Het viel niet mee om ervoor te zorgen dat je iedere dag te eten kreeg, omdat dit steeds werd afgepikt door de herten en de bokjes die daar zaten. Deze probeerden jou steeds te vertrappen. Een paar dagen geleden kwam er een aardige mevrouw langs met haar zoontje. Zij vertelde dat ze wel een konijntje wilde voor haar zoontje. Ik riep je en je kwam meteen. De mevrouw was meteen weg van je en besloot om de beheerder van de kinderboerderij te vragen of ze je mocht meenemen. Ik had je zelf ook wel heel graag willen hebben, maar ik heb zelf al een 7 jaar oud konijn dat niet gewend is aan andere konijnen. Ik was dus blij dat jij voor de winter een onderdak zou hebben.

Toen ik de andere dag ging kijken of je al weg was, zag ik je dood liggen midden op het veld. Ik snap niet wat er gebeurd is. Ben je misschien vertrapt door de herten, of ben je zomaar dood gegaan?

Dag lieve Bruintje

 terug