Toen ik je 's ochtends gebracht had was ik vol met goede hoop ; zij zouden alles in het werk stelen om jou weer gezond en blij te maken.

En daar zit ik dan; een 30 jarige zakenman, jankend als een klein kind om het verlies van een konijn.

Nog steeds kost het me moeite om de ogen droog te houden, om aan iets anders te denken dan aan jou, maar ik zal wel moeten.

Ik heb zoveel spijt, zoveel twijfels...

Nu, een dag na jouw dood, weet ik zoveel meer, misschien zelfs genoeg om jou te kunnen reden, althans, als ik het iets vroeger had geweten.

Het spijt me lieve Brownie, het spijt me dat ik je niet gezond kon houden.

Ik had jaren van mijn eigen leven aan je willen geven, maar wist niet wat te doen.

Slaap zacht, maatje van me.