Hoe kan zoiets gebeuren? Ineens ben je weg. 
Het was nog veel te vroeg, ik kan nog lang niet zonder je.
Ik mis je nu al zo verschrikkelijk erg.
Kwam je maar gewoon zoals altijd binnenhuppelen.
Zat je maar weer aan mijn voeten.
Legde je je neusje maar weer plat op de grond om geaaid te worden. Hoorde ik je geluidjes maar weer als je zat te slapen. Je was mijn beste vriend, ik hield en hou van je. We hebben zoveel samen doorstaan, en nu ineens was het op. Ik kan het niet geloven dat je er niet meer bent. Ik snap het niet, het kan niet waar zijn dat ik je nooit meer zie. Racend door de kamer, bedelend om een snoepje. Languit liggend tegen Resi aan. Lieve Boris, jochie van me, kleine knuffelman, Wacht je op me, achter de regenboogbrug?

Een laatste dikke knuffel,