Voor onze lieve Boellie

In 1992 kwam je in ons midden
en we vonden je zacht en schuw.
Altijd was je aanwezig, je keek altijd
in het rond elke dag opnieuw.

Meestal hoorden we je niet, het geluid
dat je maakte was zo zacht als je vacht.
Je kooi was jouw plekje
jouw schuilplaats elke nacht.

Boellie, we vonden je altijd lief steeds
weer...daarom is er nu verdriet.
Het afscheid was moeilijk en hard
toen je deze wereld verliet.

Nu ben je aan de andere kant.
Bedankt dat je bij ons was, we zullen je nooit vergeten!

Hier is ons aanvullende verhaaltje:

Boellie was begin september bijna 10 jaar geworden. Ze was de enige overlevende uit een nestje. Ze was een knokker, lekker eigenwijs en maakte overal voor haar het beste van. Ze heeft nooit iemand gebeten of schade aan meubels of zo toegebracht. Een schatje die je in haar waarde moest laten. Ze hoorde helemaal bij ons gezinnetje.

Alleen die 21ste augustus moesten wij een moeilijke beslissing voor haar nemen. Ze was ziek en het advies van de dierenarts was: "in laten slapen". Als je er zo voorstaat gaat de tijd veel te snel, denken gaat haast niet. Je neemt aan dat de dokter het 't beste zal weten, dat moet je wel aannemen. 

Boellie voelde of hoorde wat we zeiden en was licht in paniek. Toen we besloten tot eerst een gewone verdoving, bleek dat al te veel voor haar hartje en longetjes en is ze rustig ingeslapen. We missen haar en denken iedere dag aan onze dappere kleine schat.

Maarten, Anita en Sander