In memoriam Boefje

Donderdag 17 februari 2011

Als ik dit schrijf ,weet ik dat je vandaag wordt gecremeerd,
Ik heb dan ook een kaarsje voor je opgestoken,
En kijkend naar het licht,
zie ik weer jouw lieve konijnengezicht
Je lieve en mooie blauwe ogen,
Gelegen in jouw beige/bruine vacht.
De vertedering die ze gaven,
Want och wat was je toch een pracht
Je kon jou kussen, ja zelfs op je mond.
En met likjes en zoentjes terug gaf je aan dat je het lekker vond.
Je had een karakter van warmte, trouw , vriendschap en loyaliteit.
Iets wat vaak gemist wordt in deze moderne tijd.
Hierdoor was je voor ons groots al was je dan ook klein van stuk.
Je gaf ons gedurende jouw acht en half jaar dan ook zo ontzettend veel geluk.
En zoals je vertederend met je meisje Fleur wist om te gaan.
Zo zorgzaam en lief het straalde er gewoon vanaf,
Het was zo puur en open, de liefde die jij haar gaf.
En als laatste de humor die ook in jouw karakter zat,
Soms ondeugend maar toch ook weer op een manier,
Niet kwalijk maar alleen bedoeld als plezier.
Op 15 februari s’ ochtends om half vijf ben jij in de handen van vrouwtje Petra gestorven.
Jouw darmen gaven in de loop der jaren altijd nog al wat medische zorgen,
Ook nu vocht je weer voor je leven,
Maar dit keer mocht geen zorg en medicatie je de hoop om te winnen geven,
Je vocht echter door tot het einde, maar uiteindelijk verloor je de strijd.
Uitgeput en na een kortstondig coma gaf je over aan de eeuwigheid.
Een briesje gaf aan dat jouw zieltje zich van het lichaam scheidde.
Er blijft dan nog slechts over wat niet meer is,
Een nieuw leeg gevoelig gemis.
Na crematie zal jouw as in een blauw urntje worden gedaan,
Bijna de kleur van jouw mooie ogen,
In dit urntje zal je thuis toch nog voort blijven bestaan,
Zoals jij vast gewild zou hebben Boef konijn,
Omdat je dan toch nog een beetje bij jouw lieve vrouwtje Fleur kan zijn.
Boefje rust nu maar in vrede.

Je vrouwtje en baasje, Petra en Leo Suman .