De wind..blaast zachtjes..ik zit binnen en denk er opeens aan dat Blacky zijn medicijnen voor zijn gebit nog moet hebben,
Ik geef de medicijnen,die niet of nauwelijks door hem doorgeslikt worden...

Ik zette hem in zijn rennetje waar ie nauwelijks kon lopen..hij probeerde het wel maar viel steeds om.
Ik heb dit tegen mijn moeder gezegt..die de volgende dag naar hem zou kijken.

Juan mijn broertje, die ging 's ochtends, tegen 8 uur Blacky te eten geven.
Hij trof hem dood in zijn hokje aan...

Vandaag is de dag..dat mijn knuffel..Snuffel's hokgenootje..is heengegaan.
Wij hebben hier allemaal veel verdriet om.
Hier is een gedicht wat ik speciaal voor Blacky geschreven heb.

Het gras is nog groen en jong.
Je huppelde erover heen,zo vrolijk.
Voor jou,was de wereld,een geschenk uit de hemel.
Je hebt,met teugen van je geschenk genoten..
Maar de dag was gekomen,om te vertrekken...naar de hemel met zijn prachtige witte wolken,
Hopelijk gaat het je daar goed af.

We houden van je!

Wij allemaal Snuffel,Natalia Juan Pap en Mam