BLACKY

Toen ik 15 jaar was wilde ik eens een nestje jongen konijntjes fokken met mijn konijn wat ik toen al twee jaar had.

Ik werkte toen na school tijd in een dierenwinkel en daar hadden we een kruising Nieuw-Zeelander, dat leek me wel wat.

De dekking had succes want, op 29-5-92 ben jij geboren, het nest bestond uit 5 jongen. Je was wit met grijze neus, staart en poten. Mijn vader noemde je Blacky die naam heb je gehouden. Je was een groot en zwaar konijn ongeveer zes kilo.

Je kon met alle dieren goed opschieten, hebt voor vele nakomelingen gezord. Je was bijna nooit ziek. Jaren gingen voorbij

Ondertussen waren we verhuisd, ik ging samen wonen etc., jij vond alles prima. Tot die ene ochtend in november 1999. Ik ging  's morgens heel vroeg weg en keek toevallig even de kooi in. Ik dacht toen al dit is niet goed je zat maar wat stil voor je uit te kijken en wat te wiebelen, je had wijde pupillen . Ik ben toen toch gegaan want, ik moest naar school ( ik liep toen nog stage bij een dierenarts.) tot 's avonds. rond zes uur kwam ik weer thuis en ik ging meteen bij je kijken en het was dus goed fout. Je zat heel erg te wiebelen en had een afwijking naar links. Ik dacht het ergst een hersenbloeding. Ik heb toen meteen naar het werk gebeld en ben meteen gekomen. Advies: ik kon het proberen maar er was weinig kans. Je hebt toen twee spuiten gehad. De volgende morgen moest ik weer werken en iji ging mee, je hebt toen aan het infuus geleg en weer twee spuiten gehad. De arts zei: ik geef je weinig kans, maar ik heb toch doorgezet. 's Avonds heb ik je weer mee naar huis gekregen, plus infuus en spuiten voor nog vier dagen twee maal daags, die heb ik je gegeven. De spuiten had ik op, maar er was nog geen verbetering. Elke dag heb ik je infuus toegediend voor vocht binnen te krijgen. Na twee weken ging het steeds beter, niemand had dat verwacht. Ik heb je elke dag groente en fruit onder de neus gehouden. De eerste twee maanden heb je alleen maar gelegen, gestrekt letterlijk. Naar een paar maanden kon je zelfs weer lopen het ging weer geweldig alsof er nooit wat geweest was.

Maar dat duurde maar voor kort ruim driekwart jaar kreeg je weer een lichte aanval aan de achterhand en je had moeite met je evenwicht, maar daar stoorde je,je niet aan. Je was helemaal de oude op wat mankementen na. Maar helaas het mocht niet zo zijn. Eind 2000 had je zo'n aanval dat je achterhand verlamd was en dat kwam ook niet meer goed. Ik heb je toen nog weken elke dag verplaatst door de kooi. Maar het was niet meer te doen, je kreeg ook nog last van oogonsteking, je ogen gingen niet meer open, voor de rest ging nog alles goed. Maar ik zag zelf ook wel dat dit niet meer diervriendelijk was. Maar ik vond het gewoon moeilijk om de knoop door te hakken.

Op 16 januari 2001 hebben we toen besloten om je in te laten slapen ( ik had altijd gehoopt dat ik hem dood zou aan treffen in de kooi). Mijn vriend is toen naar de dierenarts gegaan want ik kon het niet. Achteraf ben ik ook wel blij dat ik niet geweest ben want het heeft heel lang geduurd voordat je heen ging. Je hebt je laatste rustplaats gevonden bij ons in de tuin. LIEVE BLACKY,  JOUW PLAATS ZAL NOOIT MEER VERVANGEN KUNNEN WORDEN.