BLACKIE

Mijn konijn Blackie was ontzettend lief. Als ik haar voer wilde geven kwam ze naar me toe. Op schoot was ze heel erg rustig en ze sprong nooit weg.

Ik heb haar dood aangetroffen in haar hok. Ik wilde haar voer geven, maar toen ik goed keek zag ik haar in haar hok liggen zonder een hoofdje. Ik schrok heel erg.

Blackie zat buiten in een konijnenren gemaakt door mijn opa. Het hok had aan de onderkant gaas zodat ze zichzelf er niet uit kon graven. Toen ik goed keek naar Blackie zag ik ook dat het niet gebloed had. Het moest een beest geweest zijn die graag bloed zoog uit een nek. Onder het hok was een gat gegraven.

Ik denk nog altijd aan hoe pijnlijk Blackies dood geweest moet zijn.

Kim.